Zei m’n moeder altijd

[youtube_sc url=http://youtu.be/xnKkF7-BPhM]

Mijn moeder zong, vaak aangewakkerd door een woord of zin die ter ore kwam, een naam, iets wat maar heel vaag met een lied te maken zou kunnen hebben haalde bij haar de drang naar boven om dat ook te zingen. Mijn naam, Daan of eigenlijk DaniĆ«l Hubertus (“Bennie Bertus!” riep ik altijd boos) gevolgd door het zingen van het refrein van Elton Johns Daniel. Een heel repertoire aan Annie M.G. Schmidt liedjes, Ramses Shaffy en Liesbeth List, Robert Long, Leonard Cohen, Barbera Streisand een eindeloze lijst met evergreens.

Ik kan me zo geen andere voorbeelden voor de geest halen, enkel dat het opvallend was hoe vaak ze reageerde op woorden door het zingen van een regel tekst uit een lied, aanvullen mag šŸ™‚

Zomaar wat

Zelfs de grootste tekenaars, degenen naar wie je op kijkt, waar je je door laat inspireren, waar je je aan spiegelt en van droomt ooit zo goed te kunnen worden hebben hun eigen bergen waar ze tegenop kijken, hun eigen voorbeelden en spiegels waarvan ze de moed af en toe in de schoenen zinkt en zich af vragen of ze ooit zover zullen komen. Bevestigd door mijn eigen voorbeeld via een korte twitter conversatie, het mooie van digitale communicatie en social media, terloops maak je een kort gesprek met iemand die je al jaren op een sokkel hebt staan, gewoon omdat het zo loopt. Niet dat ik de illusie heb ooit te kunnen tekenen als hij, alleen al omdat ik qua tijd al jaren achter loop en ik qau tijd ook duizend en een andere dingen wil en moet doen. Niet dat dat mij ervan weerhoud om te dromen, om de ambitie te hebben en met het idee in mijn kop loop om er toch ooit eens aan te beginnen om dat te evenaren wat mij zo inspireert. Maar alles op zijn tijd. Zoveel plannen zo weinig tijd. Er is nog zoveel te doen. Ik ben al heel tevreden met wat ik in mijn boekjes opteken en de tijd die ik er al aan besteed.

Mijn hoofd werkt traag, ideeƫn groeien langzaam, eer een idee eindelijk in mijn hoofd de juiste vorm heeft moet het er nog uit, ook dat neemt zijn tijd, soms wat versneld door een externe schop onder de kont, maar vaak heeft dat ook niet het gewenste effect en blijft het zitten, tot het zover is, het ei gelegd kan worden.

Beter worden doe je door te doen en te blijven doen, stap voor stap. Iets wat in alles doordrenkt zit. Van het opruimen van zwerfafval, je werk, sport, ouderschap, mens zijn.

Zomervakantie

ankie

Het is een luier middag, ik weet niet meer of we die dag al hebben gewandeld of dat het te nat is om naar buiten te gaan. We gingen al een paar jaar naar de bergen op vakantie, eerst Duitsland maar nu al een paar keer Oostenrijk. Vader, moeder, zus, tante en ik. Tante woonde in Maastricht, dus gingen we altijd eerst richting Limburg, bleven een nachtje slapen en vertrokken de volgende dag vroeg richting de Alpen. Daar liepen we de bergen op en af, stempels halen in de berghutten en bij genoeg stempels op de kaart konden we deze weer inleveren bij het Fremdenverkehr kantoortje in het dorp waar we een halfpension hadden geboekt.

Het weer wisselde nogal, soms stralend mooi en vaak ook veel regen. Deze middag was er een met regen. Vandaar dat we binnen zitten, de deur naar het balkon of de veranda open, het is nat maar zeker niet koud. Ieder op zijn eigen eilandje, in zijn eigen gedachten. Mijn zus had een tijdschrift of puzzelboekje, mijn tante een breiwerk, mijn vader ligt met zijn kleine fm ontvanger op bed, oordopjes in en luistert naar de lokale radio. Ik zit naast mijn moeder en hang om haar schouders, mijn moeder leest een boek en ik lees mee, ‘Ontaarde moeders’ van Renate Dorresteijn, de bladzijdes verhalen over een hond, Orson, genoemd naar Orson Welles die ik op dat moment enkel ken van zijn stembijdrage als Unicron in de Transformers, wat tevens zijn laatste bijdrage zou zijn. Iets met en trap in een huis. Verder heb ik van het verhaal niet veel onthouden, een goede reden om het eens te herlezen. We hebben geen woorden nodig om te weten wanneer we een bladzijde uit hebben en de volgende kunnen omslaan, ik probeer haar steeds voor te zijn en sla af en toe wat woorden over. Ik wil vooral hangen, meelezen is een semi vals voorwendsel. We zeggen niet veel, praten weinig. Zijn allemaal verzonken in onze eigen gedachten.

 

(geĆÆnspireerd door de herinneringen vanĀ Dat Meisje Dat Haar Moeder VerloorĀ en het feit dat een collega een radiozender heeft opgezet met enkel muziek die mijn moeder altijd draaide en zong, Janis Ian, Barbera Streisand, Roberta Flack)

Raashaas

raashaas

Op facebook al reuze populair, Snotneus en Sim, de geesteskindjes van tekenaars duo Jo en Da waarvan een aantal andere haas grappen, begonnen met de kaashaas op het adres van de andere tekenaar staan(Jo). Onze volgers gevraagd wat meer haasgrappen aan te dragen, het duurde even, maar toen een aantal eenmaal los gingen hield het niet meer op, de een nog tenenkrommender dan de ander. Vanavond weer een inkleuren en in de upload zetten.

Blij

karakters

Een kinderhand is gauw gevuld, wat dat betreft ben ik net een groot kind. Mijn handen zijn snel gevuld, er behoeft maar weinig leven in de mus te zitten om mij blij te kunnen maken.

Een nieuw pedaaltje voor mijn bas, mijn oude alweer bijna verkocht via marktplaats, zo blijft het een betaalbare hobby. Nieuwe geluiden inspireren en houden mij weer uren zoet als het moet. Zin om er meer mee te gaan doen, maar dat komt wel weer.

Blij ook met de opdrachten die ik op het moment onder handen heb. Tekenen en visualiseren. Iets waar ik geen pedaaltjes voor nodig heb en inspiratie gewoon uit mijn omgeving haal. Ik probeer als oefening in de trein mensen na te tekenen, zo eenvoudig mogelijk. Wat is er specifiek aan de vorm van hun hoofd. Hoe hebben ze hun haar. Kleding. Tassen, telefoons.

Tekenen en flauwe woordgrappen, iets waar ik vanavond weer wat van ga bakken. Vanochtend met het idee wakker geworden, in de trein op de heenreis al geschetst, straks op de terugweg weer met stift uitwerken en thuis op de pc inkleuren en het wereldwijde web ingooien. Tussendoor werk ik, regel ik wat administratie, ben ik lief voor mijn vrouw. Het mooie weer helpt ook wel mee om alles zonnig in te zien!

 

 

Alles op een grote hoop

Op het ene moment ligt alles op zijn gat, weinig bijzonders maar ook bijzonder weinig inspiratie en motviatie. Het andere moment komt alles tegelijk aan je voordeur kloppen. Naast een hoop ellende ook een hoop lichtpuntjes die het redelijkerwijs weer goed maken. Weer geĆÆnspireerd en gemotiveerd, leuke ideeĆ«n en bijpassende opdrachten in de pijplijn. Gemotiveerd om door te pakken, zaken op orde te krijgen en goed af te gaan ronden. Alles ligt nu op een grote hoop. Knopen, haken, ogen, eindjes, rommel, kaarten, pakken, horens, putten en cadeautjes. Had dit alles liever wat Ā meer gespreid gezien en wat minder op de grote hoop. Maar gelukkig motiveert het wel. Zoals ik vroeger mijn kamer pas ging opruimen als er echt geen doorkomen meer aan was, Ā mijn moeder van me eiste dat ik ging opruimen, ik boos op mijn moeder maar vooral op mezelf werd en die woede gebruikte om de zooi weer op zijn plek te krijgen. Bam!

Meer kattenplaatjes

wilderskat

Ik kan wel iets vinden, iets gevats, iets grappigs tegen het foute aan een veelgemaakte vergelijking maken die krom en tenenkrommend tegelijk is, een metafoor maken met een auto, zeggen dat je het simpel moet houden, dat het eenvoudig met een cirkel begint, die is nu namelijk meer dan rond, dat media en media training geleid hebben tot deze grote poppenkast,Ā minister presidenten zonder ruggegraat en dat we dit alles al van mijlen ver hebben kunnen zien aankomen. Niets van dat alles, gewoon doen waar het internet voor bedoeld is. Kattenplaatjes. Meer en meer kattenplaatjes!

Waarom ik stem

Ik stem omdat ik geloof dat het wat uitmaakt,

Omdat ik denk dat als ik het niet doe anderen voor mij beslissen
Omdat hoe klein mijn stem ook is het wel een signaal geeft

Ik stem om de vertegenwoordigers te laten weten dat ze afhankelijk zijn
Omdat ze draagvlak nodig hebben voor hun ideeƫn
Om te laten weten wie ze vertegenwoordigen
Om ze wakker te houden
En om ze een steun in de rug te geven

Ik stem omdat ik hoop heb
Hoop dat het wat uit gaat maken
Hoop dat ik niet alleen sta
Hoop

Ik stem omdat het mijn recht is

Een stem is als een like, een +1, een retweet
Er is echter zoveel meer wat je kan doen dan enkel stemmen
De politiek heeft de handen in het haar, financieel, vandaaruit is de participatie maatschappij ontstaan
De kosten nog meer op de schouders van de maatschappij gooien
Met de kosten komen ook de verantwoorderlijkheden onze kant op
Een kans die de poorten kan openen naar een ware democratie
De ivoren torens brokkelen langzaam af zijn niet meer in stand te houden in het huidige klimaat

Ik stem dat doe ik enkel vandaag, maar ik kan beter participeren dat kan ik namelijk elke dag!

 

 

Voorvisualiseren

DSC_2041-2

Afgelopen weekend als tekenduo weer bezig geweest, dit maal met iets waar we zeker veel plezier mee kunnen beleven en iets waar we al een poosje mee rond lopen, in het verlengde van de visuele communicatie, dat gecombineerd met onze talenten en expertise. Het word nog eens wat met ons. Wat? Dat komt nog wel en zal ongetwijfeld voor u als vaste bezoeker als oude wijn in nieuwe kruiken overkomen. Maar herhaling is goed, daar leren we van.

Herhaal dus regelmatig, pak terug op wat je eerder al vermeld hebt of van waar je begonnen bent. Dit terugpakken en dat punt verankeren bij je toehoorders gaat het beste als ze dit kunnen visualiseren. Maak het ze dus makkelijk en visualiseer het vast voor ze, zo visualiseert iedereen hetzelfde en kan je dit gebruiken in je verhaal. En houd het simpel, gebruik een metafoor, zoals de veelgebruikte auto-metafoor, pak hier regelmatig naar terug. Stip een onderdeel aan en ga er dan verder op in, is dat onderdeel afgerond ga dan weer terug naar het complete plaatje om weer een volgend detail te bespreken of verbanden aan te geven.

Hoe teken je dan een auto? Heel simpel, maak het jezelf niet te moeilijk en ook je publiek heeft baat bij een zo eenvoudig mogelijke visualisatie, teveel details(merk, handgrepen, etc.) zouden alleen maar afleiden. Neem dit soort details pas mee als je ze ook als metafoor wilt gebruiken en voeg ze eventueel later pas toe in het beeld.

Tekst verward

DSC_2094-1-1

Tekst verward. Meer tekst verward vaak nog meer. Wat ik altijd grappig vind aan de stukjes die ik schrijf zijn de diverse interpretaties van de lezers. Vaak hebben die een compleet ander beeld dan dat ik voor ogen had toen ik het schreef. Sommige stukken schrijf ik ook dusdanig open en vaag dat ze ook met gemak op diverse manieren te interpreteren zijn. Soms denk ik eenduidig te zijn en mijn punt goed over te brengen. Toch blijkt dat tekst daar niet afdoende in is. Tekst levert ruis, woorden worden omgevormd tot beelden, sommige woorden worden anders gelezen dan dat ze er staan. We vullen woorden zelf in of vormen ze om naar wat onze gedachte op dat moment beter vind passen. Echt lezen wat er staat is iets wat je met volle aandacht moet doen.

In strips is beeldtaal belangrijker dan het geschreven woord. Waarom zou je ook schrijven als je hetzelfde visueel kan maken? We zijn teveel gewend geraakt om alles met woorden te omschrijven. Maar vaak verliezen we ons in vaktermen, gebruiken we omschrijvingen die bij een buitenstaander niet overkomen omdat ze in een compleet ander vakgebied zitten. We zijn te vertrouwd met schrijven en te ver van tekenen af geraakt, een snel gemaakte fout, of eerder beperking die we ons opleggen als we gaan tekenen is om het verhaal alsnog in woorden te brengen, maar dan uit monde van een stripfiguur. Maar uiteindelijk wordt de boodschap er niet duidelijker op. Tevens oogt de strip saai. Drie ogenschijnlijk gelijke afbeeldingen, met teveel tekst.

DSC_2094-1-2

Maak het verhaal visueel, wissel af in plaatjes en standpunten, daag jezelf uit, doorbreek de door jezelf opgelegde beperkingen, kijk af van foto’s en andere tekeningen, doe het zelf en probeer dat te visualiseren, bedenk wat belangrijk is in je tekening en leg door middel van standpunten daar ook de focus op. Vooral: schrap zoveel mogelijk de tekst.