Ik schreef al eerder ooit eens iets over de ondergang van de socialmedia, maar het is een dood paard waar nog dagelijks hard tegen geschopt wordt en, om de paarden analogieën te blijven, ons als het paard van Atreyu in het moeras van verdriet langzaam maar zeker naar onder trekt.
En zoals ik schreef, zo denk ik nu, waar kan ik heen, een ander platform? Waar kom ik vandaan, wat heeft me in eerste instantie naar de social media gedreven?
En dan kom ik weer terug hier, waar het sociale ooit begon, het verbinden met andere bloggers, andere mensen.
Ik luister
Ik luister
Luister naar de woorden
De woorden om mij heen
De woorden in mijn hoofd
Ik hoor
Ik ben geraakt
Ontroerd
Ik luister
Luister naar de woorden
De woorden om mij heen
De woorden in mijn hoofd
Ik hoor
Ik ben geraakt
Ontroerd
Ik observeer
Observeer mijn omgeving
Maar vergeet
Vergeet te kijken
Echt te kijken
Te kijken naar mijn hart
Te luisteren
Echt te luisteren
Luisteren naar de pijn
Luisteren naar mijn hart
Luisteren naar dat wat het verlangt
De liefde
De liefde die het mist
De liefde die ik vergat
De roep die ik niet hoorde
De tekenen die ik niet zag
Vergat
Vergat te zien
Vergat te geven
Te geven aan mijn eigen hart
Mijn vergeten hart
Ik observeer
Observeer mijn omgeving
Maar vergeet
Vergeet te kijken
Echt te kijken
Te kijken naar mijn hart
Te luisteren
Echt te luisteren
Luisteren naar de pijn
Luisteren naar het verlangen
De liefde die mijn hart verlangt
De liefde die het mist
Die ik vergat
De roep die ik niet hoorde
De tekenen die ik niet zag
Vergat te zien
Vergat te geven
Te geven aan mijn eigen hart
Mijn vergeten hart
Vergeten
Gedacht dat je stem
voor altijd zou blijven
Bij ieder woord een associatie
Een lied uit je herinnering
Dat je los barstte in gezang
De liedjes komen
herinneren aan jou
De stem is niet de jouwe
Ik hoor mezelf
zingen zoals jij zong
Ik hoor mezelf
Met jouw adviezen
Met jouw gezegden
Met jouw citaten
Je stem is kwijt
Verdwenen
Versleten
Opgeslokt door de tijd
Nooit gedacht
Dat ik zou vergeten
Dat je zou verdwijnen
Zou versmelten
Vergroeid
Voor altijd samen
Voor altijd
Energiewingebieden (2)
Leuk bedacht Daan, maar hoe win je dan energie uit een ecosysteem zonder zonnepanelen, zonder windmolens en zonder biomassa verbranding?
Ik ben geen natuurkundige, scheikundige, of wat dan ook. Ik ben een creatief die graag verder wil kijken dan de gebaande paden. Ik ben iemand die graag oplossingen zoekt door ongebruikelijke combinaties te proberen en maar zien wat daar uit komt.
Er zijn geen kant en klare oplossingen die ik kan bieden. Ik kan hooguit kijken naar alternatieven die er zijn.
Thermo-elektrisch effect
Zo is er een mogelijkheid om energie te winnen uit temperatuursverschillen, het thermo-elektrisch effect. Vanuit bijvoorbeeld een bodemlaag die aan het composteren is. Deze warmteverschillen kunnen omgezet worden in stroom. Op kleine schaal misschien ineffectief, maar verspreid over een netwerk in een groot natuurgebied kan dit aardig wat opleveren.
Verschil in temperatuur in water zoals vennen, beekjes of sloten en de bodem. Water dat stroomt is sowieso een bron van energie die we al heel lang weten te gebruiken.
Er zijn lijkt mij genoeg alternatieven die toegepast kunnen worden in een Energiewingebied waarin de natuur een vrije loop kan krijgen en bijdragen aan een mooie gezonde natuurlijke omgeving zoal dit ook bij de waterwingebieden het geval is.
Ik hoor graag andere gedachten, aanvullingen, vragen. Dit is een idee wat in mijn hoofd zit en misschien te mooi klinkt om waar te zijn, maar ik geloof echt dat er mogelijkheden zijn!
EnergieWinGebieden

Ik liep door een waterwingebied, een plek waar natuur en een industrialisering van waterwinning hand in hand gaan. Waar een ecosysteem is opgetuigd in plaats van afgebroken voor het belang van de mens.
Mijn gedachte was gelijk: “Als we dit kunnen voor onze watervoorziening, waarom dan niet ook zoiets voor onze energievoorziening?”
Bij de energie transitie kijken vooral naar het vervangen van de huidige technieken door de grote bekende alternatieven, windmolens, zonne energie. De biomassa verbranding.
Hoe mooi zou het zijn als we in plaats van metalen windmolenparken in polders, betonnen verbrandings centrales, of zwaar chemische zonnepaneelparken een echt ecologische manier zouden vinden. Een manier om energie op te wekken die onderdeel is van de natuur en daarbij een heel natuurgebied kunnen creëren?
Een bos dat kan groeien, waar dieren de ruimte krijgen. Een echt energiewingebied waar je meer terug geeft aan de natuur dan dat je er uit trekt. Waar het winnen van energie baat heeft bij het in stand houden van een gezond ecosysteem.
Hoe zou je bijvoorbeeld de kinetische energie van de grote grazers kunnen gebruiken zonder hun leefpatroon te storen? Restwarmte die vrij komt? Microtrillingen. Bronnen van energie die we nog niet veel aandacht hebben gegeven? Die omdat ze vaak te weinig rendement hebben op kleine schaal niet interessant zijn? Maar zien we niet liever een paar duizend hectare aan natuur dan dat we tegen beton en staal aankijken?
Hoe mooi zou het zijn als we een gigantisch natuurgebied hebben waar onze energie vandaan komt!
Een jaar verder
In navolging van een lange stilte op mijn weblog en mijn post: “Een half jaar verder”
We zijn nu een jaar verder en ik ben inderdaad flink bezig geweest met opruimen. Een hoop oude weggestopte dingen terug gevonden, afgestoft, herleeft, overwogen en herplaatst. Een jaar verder en zoveel veranderd. Ik ben niet meer die wie ik een jaar geleden was. Maar ben nog steeds mezelf, nog steeds valt er genoeg te groeien. Ik sta weer vol op mijn eigen pad. Sta aan het begin van zoveel moois, zoveel nieuws.
Er staat zoveel te gebeuren, niet alles is even fijn, genoeg wat weer een hoop pijn naar boven zal halen, afscheid nemen, onzekerheid. Maar daar is weer ruimte voor nu ik dingen heb geordend, heb opgeruimd.
Ik heb mezelf ook weer in het diepe gegooid, iets wat ik mezelf altijd weer kwalijk neem, maar het daagt me uit, houd me scherp. Helpt me mezelf ontdekken, grenzen op te zoeken en te verleggen.
Gisteren weer een hoop mooie gesprekken mogen voeren, feedback gegeven en gekregen. Een jaar geleden hadden we in de dojo al een Teach the Teacher avond, gisteren het vervolg, in het begin was ik even kwijt wat ik van de vorige keer had meegenomen, maar gelang de avond vorderde en de gesprekken op gang kwamen kwam alles weer langzaam terug, kreeg ik het totaal plaatje weer in zicht, waar ik een jaar geleden stond en hoe ik er nu voor sta, wat ik toen heb meegenomen in mijn plaats en rol binnen de dojo maar ook zeker daar buiten, bij mijn workshops striptekenen, in het dagelijks leven, mijn werk, het was een mooie warme samenkomst vol dankbaarheid.
Ik ga door en neem weer nieuwe dingen mee, over een jaar ben ik weer verder en ga nu dus vol vertrouwen weer op weg!
Beats, bleeps and Bass
Naast tekenen en schrijven maak ik ook graag muziek, beats, bliepjes en bass hebben mijn voorkeur, hoewel ik ook regelmatig de gitaar pak en wat zing. Vind het leuk om met electronica wat te pielen en live wat in elkaar te zetten, heb een aantal sessies opgenomen en op Soundcloud gezet:
Een eenvoudige beat, geluidjes direct uit de synthesizer, zonder nabewerking, zonder filters.. gewoon live, lekker aanklooien en op gevoel.
Wandelend door het leven
Wat geef je nu op zo’n dag als vandaag, aan twee mensen die al gelukkig zijn met alles wat ze al hebben.
Dus ik dacht, ik geef iets wat een nog nooit heb gegeven en dat is een speech.
Als ik denk aan een gelukkig huwelijk
Dan denk ik aan jullie
Gelukkig met elkaar
Maar vooral gelukkig in het leven
Wandelend door het leven
Heel cliche als metafoor, maar voor jullie zeer toepasselijk,
Soms loop je samen
Soms blijf je liever thuis,
Dus soms loop je even alleen
Soms loop je in dezelfde richting
Soms loop je elkaar voor de voeten
Soms loop je in je eigen tempo
Soms neem je een zijpaadje
Soms klim je even wat hoger om van het uitzicht te genieten
Soms kijk je naar de ander
Soms kijk je terug naar waar je vandaan komt
Soms zit je even op een bankje
Soms pratend
Soms loop je stil, in gedachten
Soms plan je de route
Soms loop je maar een eind weg
Ieder heeft al zijn eigen pad gelopen, ergens zijn jullie bij elkaar gekomen
En laten elkaar vrij om al dan niet binnen of buiten de gebaande paden te gaan
Waar je ook heen bent geweest, altijd wordt je thuis weer verwelkomd
Ik schreef deze korte speech voor het twaalf en een half jarig huwelijk van mijn vader en stiefmoeder, twee heel bijzondere mensen. Mijn eerste speech ooit, bloed nerveus, spreken in het openbaar altijd zoveel mogelijk uit de weg gegaan. Maar erg blij dat ik het gedaan heb en een hoop mensen daar heb ontroerd met mijn woorden.
Een half jaar verder
Verhuisd, er moet nog wel wat, maar dingen die waarschijnlijk over een jaar nog steeds een keer moeten gebeuren. plintjes, andere gordijnen, nog een kastje in de keuken.. de handdoeken liggen op een stapeltje op de grond van de badkamer. De woonkamer oogt wat leeg. Maar wel netjes, opgeruimd, alles is functioneel. Meer is er niet echt nodig.
Hooguit nog wat extra gordijnen zodat de overburen niet binnen kunnen kijken ‘s avonds. Beetje privacy is wel fijn.
Verhuisd ook in m’n hoofd. Daar mag ook nog wel wat gebeuren, kamers opruimen, kasten uitmesten. Dingen ordenen, oude gewoontes, vastgeroeste overtuigingen, dat mag allemaal wel wat opgepoetst en soepeler.
En dan merk je ook hoeveel belangrijker die interne plintjes zijn ten opzichte van die nu op mijn slaapkamer stof liggen te verzamelen. Dan merk je pas hoeveel stof er in je hoofd verzameld is, hoe lang de gordijnen al hangen om dingen te verbergen omdat je geen tijd had om ze fatsoenlijk op te ruimen. Hoe vol je berging is, dat je dingen bewaarde en meenam en steeds weer weg stopte die juist aandacht nodig hebben.. Een hele berg puin om tegenop te zien, maar ik kom er weer stralend en opgeruimd uit!
Time out
Daar zit je dan, na een paar weken time out van de relatie, buiten te zijn gezet en dus niet thuis zijn zit ik nu een weekend thuis. Ik kijk rond, alle spullen die aan mij doen denken, echt heel specifiek van mij zijn zijn verplaatst naar de logeerkamer. Ik schrik, niet vanwege dat ze weg zijn, dat wist ik al. Ik was de eerste dagen al op de logeerkamer en had zelf al wat spullen verplaatst.
Waar ik van schrok was hoe weinig impact het weghalen van mijn spullen op hoeveelheid spullen die overbleven had. Ik telde het aantal boekenplanken die nog wel ‘mijn’ boeken bevat.. drie planken in de twee kasten, nog geen kwart. En ja, er staat een bankstel dat we samen hebben gekocht. De eettafel en stoelen die we na ons huwelijk hebben aangeschaft. Een tv meubel dat ik als eerste in huis aanbracht om een veelvoud van kastjes en gestapelde dingen die voor kastjes door moesten gaan wat gestructureerder en minder rommmelig over te laten komen. Dit heeft niet lang geduurd, er staan alweer kastjes en dingen die voor kastjes door moeten gaan gestapeld naast het tv meubel.
Maar een kast, bank of tafel zegt zo weinig, het is dat wat in de kast staat wat zoveel vertelt over wie je bent. “Toon mij uw boekenkast en ik zeg u wie u bent”, minder dan een kwart dus.
Ik Schrok van hoe weinig dit huis mijn huis is, hoe weinig er van mij in doorschemert. Dit is misschien ook tekenend voor wat er is gebeurd in deze relatie, ik ben er wel, maar niet heel erg aanwezig. Zo ben ik, zo kennen mensen mij ook. Maar fijn voelt het niet als dit in je eigen huis ook zo zwaar op je drukt, je niet je eigen gelijkwaardige stem hebt. Thuis moet thuis zijn, moet je jezelf kunnen zijn. Thuis moet je je niet verloren voelen.