nachtuil

Er was maar weinig geluid dat hem hier bereikte, het ruisen van het bloed door zijn aderen was constant aanwezig. Wisselend stemde het gerust, dat het stroomde, gestaag op het ritme van zijn kloppende har, danwel maakte het angstig, heel bewust van zijn interne fysiek, bewust van het ooit eens stoppen van die stroom. Zo […]

De maan achter de wolken

Hij miste het vuur. Het verbranden van dingen. Het flakkeren van de tongen die gulzig om de voorwerpen heen dansten alvorens ze op te eten. Te verteren. Tot er niets meer over was dan een donker hoopje as. Het constante monotone jammeren van de verloren zielen die hun spullen zo zagen vergaan was eenvoudig te […]