Oostenrijkse woning(niet die van mijn oma, wel toevallig van familie)
Kerst is een feest van nostalgie, herinneringen aan de kerstdagen van vroeger,waar het voor sommigen een bittere smaak heeft van verplichte gezelligheid en onderhuidse familie vetes is kerst voor mij vooral een magische tijd. Veel van mijn herinneringen gaan terug naar het huis van mijn oma, een huis dat sowieso ook buiten de kerst om een plek was vol mysterie, geborgenheid en bovenal knus. Niet in de minste plaats vanwege mijn oma die het iedereen graag naar de zin maakte, kleine details als een sigaretten schaaltje met voor iedere gast zijn eigen merk sigaretten, destijds was roken nog heel erg gewoon.
Als kind konden die sigaretten me niet zoveel schelen, de grote hoekkast, donker en statig. Planken vol schriften, boeken, eendjes en portretjes des te meer, die kast had een laatje, in dat laatje zaten de snoepjes en het doosje. We gingen iedere zondag naar de kerk, als kind deed ik altijd heel erg mijn best om te geloven, probeerde in iedere hoek en kier van de kerk een aanwijzing te vinden dat god bestond, of dat Jezus weer terug op aarde was, maar hoe hard ik het ook geprobeerd heb, ik heb het geloof nooit kunnen vinden, niet in God en Jezus in ieder geval. In de kerk zaten we samen met oma, ze had altijd de eer om een voorbede te houden, een beschouwelijk blog als het ware(mijn oma was een blogger). Tijdens de communie gingen degenen die de heilige al communie hadden ontvangen naar het middenpad om in een lange rij bij meneer pastoor de hostie in ontvangst te nemen, het lichaam van christus zoals de pastoor had belooft en mijn geloof nog meer deed kantelen. Ik bleef zitten tot iedereen weer terug was, dan pakte oma haar handtas en haalde het doosje tevoorschijn opende het deksel en liet mij een snoepje pakken, waarna ik net als alle anderen knielde op het matje voor me en sabbelde op mijn snoepje en probeerde te geloven en te communiceren met god, hoe goed ik ook zocht in mijn eigen hoofd ik ben er enkel mezelf tegen gekomen.
Met kerst en overigens alle andere feestdagen lag het snoep niet enkel in het laatje, het lag werkelijk overal, op de salontafel, de eettafel, dressoir, in de kerstboom, kerstmannetjes met sleetjes vol chololade op de vensterbanken. Zo herinner ik het mij in ieder geval. Naast het snoep was het huis versierd, van voor tot achter, een boom met lampjes in de kamer, een boompje met echte kaarsje in de gang, takken aan het plafond, raamstickers, lantaarntjes een kerstbal met muziekdoosje en trekkoord. Het huis was een oostenrijkse noodwoning, geplaatst na de tweede wereldoorlog, vrij staand omringd door een flinke tuin, het hout gaf de woning een eigen geur, de ligging en het beetje natuurlijke licht dat langs de bomen en door de kleine raampjes naar binnen kwam gaf het een extra knusse uitstraling waardoor de kerstlampjes en kaarsjes extra goed tot hun recht kwamen. Het begon ieder jaar met de adventskrans, de vierde zondag voor kerst, de opmaat voor de magische, warme tijd die komen gaat. Het huis was als een warme deken die me af sloot voor de rest van de wereld, een plek waar je als kind echt kind kon zijn, zowel binnen als buiten in de tuin. Binnen was in iedere kamer wel iets te ontdekken(achter het gordijntje), kamers genoeg, ze waren vroeger met zeven kinderen, voor mij was dat al iets bijzonders, het huis telde drie slaapkamers, een voor de ouders, een voor de jongens en een voor de meisjes, iets wat me als kind uit een modelgezin van de jaren tachtig uit wel heel ver vervlogen tijden leek te komen, mijn zus en ik hadden onze eigen kamer. Met kerst was de uitwerking van het huis op mij, maar ook de sfeer op straat en bij anderen thuis vaak zo sterk dat ik soms het gevoel had te zweven, met mijn hoofd nog meer van de wereld te zijn dan ik normaliter al was, bij het aansteken van de eerste kaars van de adventskrans was ik al gehypnotiseerd en groeiden mijn dagdromen iedere week, met iedere vlam die ontstoken werd, tot ik met oud en nieuw door het vuurwerk weer wakker zou worden geschud en zachtjes weer op de aarde terug keerde.
Wat zijn uw herinneringen die in deze adventstijd naar boven komen borrelen?
