Kurai’s Blog

Wat voor dier ik zou willen zijn? En dat ik er best even over mocht nadenken omdat het niet zo’n gebruikelijke vraag was, hij noemde tijger als bekend voorbeeld. Niet zo gebruikelijk, maar toch al wel regelmatig aan mij gesteld, in een iets minder serieuze context, dat wel. Het antwoord was dus snel gegeven. Een roofvogel. Dus. Waarom een roofvogel? Die vraag was mij nog niet gesteld. Maar het antwoord kwam snel genoeg. Een roofvogel heeft overzicht. Wikt en weegt. Kiest doelbewust. Stort zich naar beneden op zijn prooi. Een roofvogel vliegt. Heeft vrijheid. Gelijk kwam de volgende vraag. En ben je al een roofvogel? ik ben op weg. Ik vlieg. Wik en weeg. Kies. Maar mis mijn prooi nog iets te vaak. Wat voor dier zou u willen zijn? Waarom dat dier?

“pappa? Waarom zit er zoveel snot in mijn neus?” Pappa weet dat wel, snot zorgt ervoor dat alle bacterien en vuiltjes uit de lucht die in je neus worden opgevangen weer naar buiten gaan. “pappa? Waarom zit er dan geen snot in mijn mond?” Daar staat pappa dan, met een mond vol tanden, maar geen snot…

toen had ik iets geschreven wat ik graag met u zou willen delen, toch vind ik het niet passend om het de wereld in te gooien alvorens het fatsoenlijk en select ten gehore te hebben gebracht, u zult dus tot na de kerst moeten wachten.

Ik zit in de trein, op weg naar een vriend, een verlate verjaarsvisite. Zij zit tegenover, leest in haar boek. We kijken. Spelen een spel. Het spel van het kijken. Het kriebelt, haar ogen, haar lach, mijn gemoed slaat om als een blad, ik hou het bij kijken. De scheiding is nog onzeker, ontneemt in mijn hoofd alle ruimte voor geflirt, alles is onzeker, alles is twijfel. Ze is ook nog jong, zo’n tien jaar jonger als het niet meer is. Als we uitstappen steekt ze twee koppen boven mij uit. Ze haast zich over het perron en ik kijk haar na. De jongste valt onderweg naar de bushalte al in slaap. Altijd zo blij als we grote zus van school op gaan halen maar nooit wakker als we er zijn. Bij de bushalte staat een meisje, twee koppen groter dan ik. Ze kijkt op naar mij, lacht verlegen, ik zeg gedag en lach verlegen weer terug. Het is een jaar geleden, de ontmoeting in de trein, nu staat ze hier op de bus te wachten en kijkt weer naar mij. Nu zie ik haar iedere week, om dezelfde tijd, dezelfde bus. Gisteren voor het laatst, nog even gekeken, nog even verlegen. Nu is het twee weken vakantie, waarschijnlijk heb ik daarna wel een auto. Wie weet over een jaar, kom ik haar weer tegen. Lachen we weer, kijken verlegen.

te laat naar bed, te vroeg weer op, het roer moet om, ik stop, neem mijn tijd. Verloren tijd. Mijn tijd. Het was leuk, leuk voor even, leuk voor het geld, leuk met kerst, maar waar is mijn tijd, waar is die gebleven, ik stop. Ik mis de tijd, de verloren tijd. Mijn tijd.

Er is ook echt niemand die zegt: “maar [url=http://music.kurai.nl/get.php?file=Death+Of+Optimus+Prime+-+Or+what+truly+is+the+Matrix%2Fspinvis+-+de+loop+der+dingen.mp3]dat[/url] klinkt toch helemaal niet als Guus Meewis?”

Ik pak mijn gitaar, speel, de loop der dingen, ik zing, zing als een vis speel mijn gitaar de oudste die leest deze zin: ik reis naar je lippen en klim in je mond “dat moet dan wel een kabouter zijn!” vervolgens leest ze de tekst en zingt gezellig mee… ([url=http://music.kurai.nl/get.php?file=Death+Of+Optimus+Prime+-+Or+what+truly+is+the+Matrix%2Fspinvis+-+de+loop+der+dingen.mp3]Guus Meeus zingt Spinvis oid :P[/url])

[url=http://www.spinvis.nl][img=images/spinvis/spinvis_klein.jpg popup=false float=right][/url]Spinvis maakt muziek. Spinvis zingt, maar speelt niet vals. Spinvis maakt vanalles. Speelt vanalles. Spinvis speelt. Speelt muziek, speelt met muziek. Maakt geluiden, melodie

Al een paar jaar luister ik met plezier naar spinvis. Al een paar jaar treed hij her en der op. Al een paar jaar heb ik de intentie een keer te gaan kijken, te gaan luisteren. Al een paar jaar komt het er steeds niet van. Geen tijd, geen geld. Niemand die mee wilde gaan. Gister trad hij weer op, de 013 in Tilburg, vanuit Breda heel goed te doen, zonder meer. Dit keer fluisterde een klein stemmetje in mijn oor: “Laat zien dat je een vent bent, ga gewoon!” Maar alleen? Wie wil er mee? Ik ken niemand die mee wil. Niemand die Spinvis leuk vind. Niemand die ad hoc mee wil. Toch wel. Iemand die Spinvis eigenlijk nog niet kende. Iemand die ik zelf nog maar net ken. Gemaild, gebeld, geregeld, En dus ben ik toen maar gegaan… Ze had de juiste naam Ze had de juiste huid Ze had iets prachtigs aan Ook zij zag er fantastisch uit

Vals zingen is niet mijn enige hobby, had het er al eerder over, maar heb nu een stok achter de deur, een eerste schets: [img=images/scan_schets_klein.jpg popup=true]