Kurai’s Blog

“Jij mag alles verder doen vanavond, ik heb de hele dag hard gewerkt en ik doe niets meer!” “Jij mag alles verder doen vanavond, ik ben de hele dag met de kinderen en het huishouden bezig geweest en ik doe niets meer!” “Jij mag alles verder doen vanavond, ik heb de hele dag hard gewerkt en de kinderen opgehaald bij de oppas ik doe niets meer!” “Morgen mag jij uitslapen!” En ik? ik zit zeker de hele dag gewoon met twee vingers in mijn neus achter mijn pc? Breng eerst ‘s ochtends het ene kind naar de oppas de andere naar school. Op mijn ‘vrije’ dag wordt er evengoed gepoetst en gewerkt met de kids om me heen. Dan nog al het werk dat ik in de avond uren erbij doe om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen. Die “morgen mag jij” heb ik nog steeds te goed. Maar de lieve vrede is mij meer waard, brengt mij meer rust. Het eind is al in zicht. Een maand. Plus volgens haar nog een paar ‘weken’. Volgens mij kan dat vlotter. Desnoods steek ik er een hoop avonden flink wat werk in. Dat heb ik er voor over. Voor de rust en de lieve vrede.

Hongerig keek ik naar haar friet Hongerig keek zij terug naar mij Altijd knort mijn maag, wanneer ik met haar vrij.

ik drink zo’n twee drie keer per jaar koffie.. vandaag is zo’n dag.. wat wil je met ongeveer drie keer een los uurtje slaap in de nacht -_-“

[img=images/ultimate_spider_man_venom2.jpg popup=false float=right] Wrok is een lastig goedje. Ergens opgekropt. Verdrongen door de ratio. Het komt pas naar boven als de ratio uitgeput is. Verslagen op de grond ligt. De wrok met zijn frustraties schieten uit de donkere holen. Nemen bezit. Bederven alles met spijtige daden.

Ze kwamen regelmatig voorbij lopen. Een verlegen glimlach. Blosjes op de wangen. De ogen neer. Nog even omkijken. Totdat een van hen tot het besef kwam dat ik misschien wel gewoon wat wou bestellen. De vrouw naast me leek op Renate Dorrestein, of ze was het gewoon, zo goed ken ik haar nu ook weer niet. Een schrijfster waar mijn moeder graag van las. Zo heb ik ook een aantal boeken van haar gelezen. Maar deze vrouw, overigens even oud als mijn moeder, keek naar mij. Keek naar mij met een blik die mij een vrij ongemakkelijk gevoel gaf. Hoog tijd dus. Tijd om [url=http://dewerelddraaitdoor.vara.nl new=true]Mathijs[/url] eens te bellen en vragen of hij naar de kapper gaat.

[url=http://www.youtube.com/watch?v=v1EbNvHDxbA new=true]the old man and the sea (part 1)[/url] [url=http://www.youtube.com/watch?v=l2_KszEnlq0 new=true]the old man and the sea (part 2)[/url] gewoon omdat de russen zo lomp goed zijn in de experimentele animatie technieken.

[url=http://www.youtube.com/watch?v=jEG5xJ765i8]there will come soft rains[/url], and the smell of the ground, And swallows circling with their shimmering sound; And frogs in the pools singing at night, And wild plum trees in tremulous white; Robins will wear their feathery fire, Whistling their whims on a low fence-wire; And not one will know of the war, not one Will care at last when it is done. Not one would mind, neither bird nor tree, If mankind perished utterly; And Spring herself, when she woke at dawn Would scarcely know that we were gone.

Waardering komt voort uit de moeite die ergens voor gedaan wordt. Hoe minder moeite iets kost, hoe minder de waardering. De meeste moeite die we doen doen we voor geld. Geld waar we weer spullen voor kopen. De moeite die we voor de spullen doen is nihil. We pakken onze portomonee en hup, we hebben weer wat. De waardering voor die spullen, is daardoor ook nihil. We verbruiken daardoor steeds meer, gooien makkelijker iets weg, we onderwaarderen de goederen. We willen zo min mogelijk geld uitgeven, omdat we juist dat geld zo waarderen, omdat we juist zoveel moeite hebben gedaan voor dat geld. Nog erger wordt het als het geld ook als vanzelf lijkt te komen. De waardering voor het geld vervalt, dus blijft er niets meer over. We varen wel, geld is steeds meer vanzelfsprekend, anders lenen we het toch? We zoeken inspanningen in steeds futielere zaken. Zo waarderen we steeds meer onzinnigere dingen in het leven. Zo waarderen we het leven steeds minder.

Een volwassen mens lacht maar 15 keer per dag, las ik gister in een tijdschrift. Dit maakte mij al aan het lachen. Vandaag voor de grap mijn lachen geteld, ben vanochtend bij de 15 maar gestopt om niet sjacherijnig te worden van het tellen. Lachen begint ‘s-ochtends al als de kinderen wakker worden, op het werk met collega’s, bij thuiskomst weer, lacht u vaak?