Kurai’s Blog

Het was een gewoonte geworden. Het was meer dan een gewoonte. Een verslaving. Het was een raar moment. Het besef. Het besef dat het een verslaving is. Het besef dat ik er maar gewoon mee moest stoppen. Het direct stoppen leek geen probleem. Mijn lijf had rare trekjes. Bepaalde bewegingen. Bewegingen die een aanzet waren tot. Maar ik herkende ze. Herkende ze maar al te goed. Herkende ze. Bedwong ze. Tot de avond kwam. Een hoop gedoe. Een hoop geren. Een hoop gestress. Te moe om me in te houden. Te moe om de gewoonte, de verslaving te bedwingen. Maar vandaag is weer een dag. Ik geef niet op.

[img=images/25s27_Pet_Shop_Boys__i.jpg popup=false float=right]weer een nacht geen oog dicht gedaan te laat om nog te slapen, te vroeg om op te staan je adem stokt, is dit een hartaanval? Klam en bevend, tot je toegeven zal. vraag je af: kan je haar vergeven, als ze daarom smeekt? vraag je af: kan je haar wel geven, wat ze van je eist? Of zin je juist op wraak? maar dat is zinloos, zo zinloos.

Ze stapt samen met met uit. “Goedemorgen”. “Ik had je niet gezien bij het instappen, je zit meestal ook te lezen of te dromen.” Dat stemde mij deze ochtend weer vrolijk. We lopen een klein stukje op. Ik vertel haar dat ik een appartement in Breda gekocht heb. Dat zou ze zelf ook wel willen. Ze woont nu al acht jaar alleen in een veel te groot huis. Ze heeft gehoord dat het kopen van een appartement wel duur was. Maar het zou haar zoveel schelen. Schelen in ruimte. Schelen in reistijd. Wie haar dat wijs heeft gemaakt weet ik niet. Maar zoals ik haar woning inschat is deze duurder dan een eventueel appartement. De opbrengst van de verkoop kan weer direct in het appartement gestoken worden. Daarmee zal ze zeer waarschijnlijk lagere maandlasten hebben dan dat ze nu heeft. Dat stemde haar deze ochtend weer vrolijk. “Werkze!”

We zijn weer vier weken verder en de rare buien zijn terug. Maar er hangt meer in de lucht. Er ruikt iets. Er is een geluid. Ik hoor het niet. Ik ruik het niet. Dus ik ben raar. Ik ruik zelfs raar. Na tien jaren ruik ik opeens raar. Het is maar de wind, ook al voelt het leven kil. Gewoon een zuchtje wind, voor je het weet is alles stil. Er is niemand die huilt, achter de gesloten deur. Ik sta niet te liegen, want liegen doen we niet meer.

Het zesdelig servies bestaat uit acht verschillende stijlen. Onze eettafel heeft nog maar drie en een halve stoel. Iets nieuws ziet er na een dag al afgesleten en opgebruikt uit. Als het dat al haalt en niet in scherven in de prullenbak verdwijnt. Iets wat al jaren meegaat hoeft maar over de drempel te komen en het is gedaan. Alles gaat kapot. Zuinig zijn op spullen lijkt een onmogelijke opgave.. Ik begin gewoon weer opnieuw. Met oude spullen. Spullen waar ik zuinig op kan zijn. (Met dank aan eenieder die moeite heeft gedaan wat spullen op te trommelen!)

Annonimiteit inzake de OV chipkaart word bestraft door het wegvallen van kortingen. Het is zover. Nadat we als makke schapen ons de identificatieplicht hebben laten opleggen, zo verkwanselen we nu onze privacy voor een lullige korting op het toch al te dure OV. Ik heb niets te verbergen, maar ik loop ook liever niet met alles te koop. Ik zit ‘s avonds met de gordijnen dicht, niet iedereen die langs loopt hoeft te weten wat er in mijn huis afspeelt. Ik loop op straat, heb van alles in de zin. Niet iedereen hoeft te weten wat ik wil gaan doen. Waar ik dat wil gaan doen. Met wie. Hoe laat. Waarom. Ik heb niets te verbergen maar wil wel zelf bepalen wat ik bloot stel. If you’ve done nothing wrong you’ve got nothing to fear If you’ve something to hide you shouldn’t even be here Long live us the persuaded we integral collectively to the whole project it’s brand new conceived solely to protect you One world One reason Unchanging One season If you’ve done nothing wrong you’ve got nothing to fear If you’ve something to hide you shouldn’t even be here You’ve had your chance now we’ve got the mandate If you’ve changed your mind I’m afraid it’s too late We’re concerned you’re a threat You’re not integral to the project Sterile Immaculate Rational Perfect Everyone has their own number in the system that we operate under We’re moving to a situation where your lives exist as information One world One life One chance One reason All under one sky unchanging one season If you’ve done nothing wrong you’ve got nothing to fear If you’ve something to hide you shouldn’t even be here You’ve had your chance now we’ve got the mandate If you’ve changed your mind I’m afraid it’s too late We’re concerned you’re a threat You’re not integral to the project Sterile Immaculate Rational Perfect

[img=images/5_september.jpg popup=false float=right]Rood omcirkeld op de kalender: 5 september. Als een soort vervroegde pakjes avond. In plaats van uitpakken alles inpakken. Niks geen bezoek, maar afscheid. Maar wel die kriebels. Tot die dag. Ik kan niet wachten.

Nu wilde ik mij weer eens aan een spelletjes review wagen. Maar het is het niet waard. Het spel in kwestie is zo bar en bar slecht. Het zou teveel eer zijn hier woorden aan vuil te maken. Ben allang blij dat ik niet het spel gekocht heb. Vind het sowieso al flink verdacht dat er niet eens een officiële speelbare demo beschikbaar is.

Dan maar een een aanbeveling van een spel dat al ruim tien jaar oud is. Ook met robots die kunnen transformeren. Maar dan wel leuk. Dan wel bestuurbaar. Dan wel goede actie. Dan wel multiplayer. [url=http://www.shogo-mad.com]SHOGO M.A.D.[/url] Ik zal niet gaan beweren dat vroeger alles beter was. Misschien dat er minder meuk was…

“Weet je waar ik nu zin in heb?” zegt ze. Mijn gedachten slaan op hol. Verzinnen het een nog gekker dan het ander. “Ik heb echt behoefte aan een sigaret.” Ik kijk haar verbaasd aan. Dit meent ze toch niet? “Nee toch?” Ze grabbelt in haar tas om wat kleingeld te verzamelen voor de automaat. “Doe het nou niet!” Ze staat op van de tafel. De automaat ratelt. I’m jealous of your cigarette And all the things you do with it I’m jealous of your cigarette And the pleasure that you get from it And not me All this time your talking no “Doe het nou niet! Alsjeblieft!” De sigaret zit al tussen haar lippen. De kaars op tafel wordt schuin gehouden. De rook kringelt om haar heen. Ze kijkt me niet aan. Vervuld van zichzelf. Een traan wringt zich door mijn zelfbeheersing heen en kruipt over mijn wang. I’m jealous of your cigarette And all the things you do with it I’m jealous of your cigarette And how you wanna suck on it And not me All this time your talking no [url=http://euromails.web-log.nl/mijn_weblog/files/hawksley_workman_jaelous.mp3]Hawksley Workman – Jealous[/url]