De hele de dag vergald

Een Eisbär – Daan

“Waarom vergal je zo mijn hele dag!” Boos, een waterval aan verwensingen en verwijten, loopt ze op een mooie zonnige ochtend over de stoep, opgeslokt door het telefoongesprek, waarschijnlijk op weg naar werk, net als ik, fietsend, genietend van de ochtend en het vooruitzicht van een dag die nog alles kan brengen.

Haar woorden hoor ik aan, ik ken de context niet, weet niet wie of wat. Maar ik denk: dit is precies waarom ik zelf kies wanneer ik de telefoon opneem of berichten lees en beantwoord. Je hele dag al laten vergallen nog voordat die begonnen is had voorkomen kunnen worden als ze de telefoon genegeerd had, of niet zelf had opgebeld. Als ze gewoon eens om haar heen keek, kijken naar dingen, mensen die voorbij komen, vogels, vliegtuigen in de strakblauwe lucht.

Ik kijk en observeer graag, misschien mijn tekenaars oog, misschien ook niet iets wat voor iedereen geldt. Kijk naar structuren, gebouwen, lijnen, schaduwen, verschuivende perspectieven van de wereld waar ik doorheen fiets.

Problemen zitten vooral in je hoofd, soms ben ik iets te goed in het vooruit schuiven.. maar ik laat er in ieder geval niet meer mijn hele dag door vergallen.