Ik logde al eens kort over Jiro en zijn befaamde sushi. Nu ik het terug lees was het wel heel kort en beknopt. Wat mij aansprak was zijn devotie aan zijn vak, een bewuste keuze om zich zo in het vak te verdiepen om het zo te perfectioneren, stap voor stap, iedere handeling, dag in dag uit, zou ik dat met mijn vak ook kunnen?
Waar droom ik van, waar wordt ik blij van en waarom doe ik dat dan niet iedere dag en iedere dag met zoveel overgave dat het een kunst wordt?
Is waar ik nu iedere dag mee bezig ben hetgeen waar ik van droom? Denk dat ik daar wel eenduidig op kan antwoorden, omslachtiger is het als volgt: Ik doe het al een flink aantal jaar en bij vlagen ook met heel veel plezier en ik haal er soms ook wat genoegdoening uit, maar het is en blijft een baan, iets wat me iedere maand weer helpt om de rekeningen te betalen. Ik heb een hoop kennis en bagage die ik dagelijks kan gebruiken en dat ook doe, ik ben geen perfectionist, ook streef ik er niet naar om me te richten op een enkel facet.
Wat dat betreft kan ik Jiro wel bewonderen om zijn devotie, maar zou ik dat vanuit mijn eigen hart nooit kunnen, ik ben een alles vreter, kan moeilijk keuzes maken en weet teveel van alles wat en mis op sommige punten de diepgang, een generalist op mijn vakgebied, welke zich ook weer moeilijk laat omlijsten omdat het gebied te breed is. Ik zou dus niet blij kunnen worden van een leven lang toewijding aan iets om dat te verheven tot kunst, maar ben ik dan ook gelijk gedoemd tot middelmatigheid? Zit in mijn drang naar uitbreiding niet ook genoeg kracht om daar iets moois uit te halen? Persoonlijk voelt dat wel zo.
Maar waar droom ik van, is dat niet een utopie, onhaalbaar in de tijd die me gegeven is. Waar ik blij van word is alles waar ik niet verplicht mee bezig hoef te zijn, een leven van dingen die komen en gaan zoals ze zijn en waar ik zelf uitpik wat mij behaagt. Dat soort dingen zijn schaars en helpen je amper de maand door, dus blijf ik bij de concessies die ik moet doen, af en toe opgefleurd met momenten die ik zelf maar creeer of die door mijn uitgezette voelsprieten worden opgevangen.
Drie punten: 1. Blijf dromen. 2. Blijf dromen. 3. Blijf dromen.
En vooruit, als bonus nog deze:
4. De momenten dat je geen of weinig plezier hebt in wat je doet zijn bedoeld je te herinneren aan je droom.
Ik zal die punten meenemen in mijn gesprek met mijn werkgever binnenkort 🙂 doet me denken aan Monty Python en de Spanish Inquisition, our thee weapons… Four.. No five…
Ik ben tevreden als het gaat zoals het gaat, en dan zo lekker rustig als maar mogelijk.
Saaiheid en sleur.
En dan nog is het leven hobbelig genoeg.
Iedereen op zijn eigen gevoel, ook dat waardeer ik, maar voor mezelf zweef ik tussen berusting en volledige overgave in en heb dan het gevoel vaak wat verloren te zijn.
Waar is mijn comment gebleven, is ineens foetsie?
Iets teveel spam overload, daardoor opeens alle reacties in de moderatie stand. Komt waarschijnlijk door mijn andere bitcoin subdomein 🙂
Ik zou zweren dat het comment was geplaatst. Misschien heb ik het gedroomd, dat blijf ik ook doen 🙂