Kurai’s Blog

Iedereen is anders. Iedereen denkt anders. Doet anders. Sommige mensen lijken op elkaar. Hun gedachten liggen dicht bij elkaar. Hun doen lijkt op elkaars doen. Zij begrijpen elkaar. Andere mensen verschillen als dag en nacht. Zijn dus anders. Begrijpen elkaar moeilijk. Zouden elkaar beter begrijpen als ze inzien dat ze anders zijn. Inzien hoe ze anders zijn. Zich proberen in te leven in de ander. Begrip te tonen voor het anders zijn van de ander, anders was de de ander niet de ander geweest maar de een. Nieuwsgierig te zijn naar de ander, zich verbazen over de ander. Verbazen in plaats van te irriteren. Nieuwsgierig te zijn naar het waarom van het anders zijn. Een ander niet verwijten om het anders zijn.

Een jaar lang is er geen hond ge

Het geluid van de televisie gaat uit. “stil eens!” sist ze. “Wat hoor ik nu weer?” “Ik hoorde niets” “Nee, ‘tuurlijk niet. Jij hoort nooit wat!” “Bedoel je dat gebrom? Dat is de koelkast.” “Nee joh. Dat snapt mijn neus. Volgens mij zijn de buren herrie aan het maken” “Herrie? Wat voor herrie, ik hoor niks?” *ZUCHT* “Nog even en de buren maken de kinderen weer wakker. Dat doen ze nu altijd.” “jah..” “Wat nou ja? Dat is toch zo!?!” “Hmmmh..” “Hou daar mee op!” “Het zijn ook wat gehorige huizen, deuren en trappen hoor je nu eenmaal.” “Aan jou heb ik ook niks, ga anders even boven luisteren of je het in de kamer van de kinderen kan horen!” “Is goed” Trap op. Deur open. Twee oogjes gaan half open om te kijken wie er komt storen. Niets te horen dus snel weer weg voordat het kind wakker wordt. “PAAAPPAAA!!!!” te laat.

[url=http://www.cinner.com new=true]Cinner[/url]: “Nou ja als u toch uitnodigd … hoe kan een mens leren terug stressbestendiger te geraken?” Hoe een mens weer kan leren stressbestendig te raken? Iets afleren neemt evenveel tijd als de tijd die het je gekost heeft om aan te leren. Dus dat is de eerste vraag, wanneer is het begonnen en wanneer zat het in je systeem. Dan heb je alvast een goed vooruitzicht van wanneer je er weer vanaf zou kunnen zijn. Nu is er ook nog zoiets als shocktherapie. Door middel van een overdreven blootstelling aan dat waar we niet aan toe willen geven stappen we er juist overheen. Stress komt vooral voort uit veranderingen. De mens kan daar heel slecht tegen. Verhuizen. Nieuw werk. Ziek zijn. Beter worden. Nieuwe mensen leren kennen. Oude mensen vaarwel zeggen. De ergste van al. Ouder worden. Het zijn vooral de factoren die zeer persoonlijk zijn waar het meeste stress van komt. Het stressbestendige deel heeft vooral weer betrekking hoe we reageren op dingen die daar weer buiten vallen. Dus hoe rustiger de basis, hoe meer we kunnen velen van wat daarbuiten gebeurt en hoe stressbestendiger je bent. Nu is dat vrij lastig als ze van buiten naar binnen komen, om bijvoorbeeld vanuit de woningbouw je raamkozijnen te vervangen, je vervolgens met een puinhoop laten zitten. Maar zoek de rust in je hoofd terug. Waar is deze gaan wankelen? Wanneer is dat gebeurt? Neem er vooral rustig de tijd voor, ga zitten, schrijf het op, in alle rust, zonder gestoord te worden. Misschien wat te algemeen maar persoonlijker kan ik het nu niet maken.

Misschien dat het nieuw voor u is, nooit is opgevallen, of weer vergeten. Ik speel al een paar decennia lang gitaar. Voornamelijk klassiek. Jarenlang heb ik op de woensdag middag gitaarles gehad. Als klein jongentje met een te grote gitaar op de rug, met de fiets naar de muziekschool. “Zeg gitaar waar ga je met dat jongentje naar toe” riep Youp me nog na, heb zijn grappen daarna nooit echt kunnen waarderen. Mijn gitaarleraar, een oude indonesische man, vriendelijk, geduldig, met een oorlogs verleden die in hele zeldzame kleine opmerkingen naar boven kwamen. Het meisje dat na mij les had en met mij het grootste gevoel van verlegenheid deelde in blozende blikken. Het is dan op zich vreemd dat ik pas sinds vandaag in het bezit ben van een cd(of eerder een cd collectie van drie) met klassieke gitaar muziek. Helaas zijn het Concerto’s, wat ongeveer inhoud dat het gitaarspel compleet overstemd wordt door de piano en de rest van het orkest. Mocht u wat willen horen van de (niet klassieke) muziek die ik speel dan staat hier links een foto’tje van mij met gitaar, let wel op, ik kan niet zingen, ben geen virtuoos dus u bent gewaarschuwd!

Ze kwam me erg bekend voor. Toch klopte er iets niet. Ze kon het toch niet zijn? Op school zag ik haar regelmatig, met de auto, de kinderen brengen. Bij de bushalte zag ik haar weer, met de bus naar haar werk gaan. ‘Vandaag maar eens vragen of ze tweeling zussen zijn’ dacht ik. Maar nee, ze is het gewoon zelf. Inderdaad met de auto de kinderen naar school, en dan met de bus naar het werk.

Wat te doen met alle wijze levenslessen? laat ik die na? Neem ik ze mee? Ik zal ze delen. Er nieuwe lessen van maken en ze leren. Leren aan mijn twee dames die nog zoveel te leren hebben, zoveel te vragen. Aan hen dus ook al mijn antwoorden, alle kennis uit mijn hoofd. heeft u nog vragen waar ik misschien wel wijze raad of antwoord op heb?

En toen besloten ze maar niet verder te gaan. Te duur. Nachten wakker gelegen. Te spannend. Nu kunnen we juridisch gezien wel het een en ander gaan eisen. Procederen. Dwangsom opleggen. Maar gezien het feit dat ze al niet verder gaan en dus het geld niet hebben is de kans klein dat ze de dwangsom kunnen betalen, bovendien zal die dwangsom weer precies de kosten dekken van onze advocaat kosten. Zij failiet verklaard, wij nog geen steek verder, dus jammer dan. Ons huis staat nu weer te koop, er waren al wel weer twee ge

[url=http://www.cinner.com new=true]Cinner[/url] schreef: “daar moet ik eens iets mee doen. want ik doe het zelf, ik doe het ook. Jij dus ook ..” Makkelijker gezegd dan gedaan. Want waar te beginnen? Gewoon terug roepen “Neen! Tieft op! Doe het zelf!”? Dat gaat niet werken, zo ben ik niet. Dat is olie op het vuur. Maar hoe doorbreek je zoiets? Hoe doorbreek je de vicieuze cirkel van hulpbehoevende en hulpverlenende? Praten. Dat is wat men over het algemeen zegt. Maak het bespreekbaar. Probeer het te verwoorden. Praat erover maar voorkom verwijten. Verwijten duwen de ander in de verdediging, zo krijg je ruzie. Praat vanuit je eigen gevoel. “Ik wil graag ongestoord mijn werk afmaken”, “Ik heb het gevoel dat ik mijn werk iedere keer weer moet laten liggen, het is dan weer lastig om iedere keer weer opnieuw het werk op te pakken en te voltooien.” Mooi streven. Om zo te praten. Maar praten is nog altijd een wisselwerking. De ander is geirriteerd, je probeert je rust te bewaren, je gevoelens netjes in een niet verwijtend verzoek te gieten. Heel vermoeiend. Tevergeefse moeite, de ander ziet alles weer als verwijt, die is boos, dus alles wat je zegt wordt boos geinterpreteerd. De ander laten uitrazen. Ook een standaard advies. Wachten tot de storm is gaan liggen. Probeer in te brengen dat je het liever later op een rustiger moment verder wilt bespreken. Maak een ommetje, tel tot tien. Leuk advies. Leuk geprobeerd. Van in de middag tot diep in de nacht duren de ruzies, ruzies vol onbegrip, probeer dan maar eens vol te houden met je flexibel op te stellen en je niet te laten verleiden tot verwijten en het uiten van je boosheid. Wachten tot de volgende dag dan maar. Hopend op meer begrip. Maar voor mij is het te laat. Als alle verwijten jouw kant op komen. Alles aan jou wordt toegeschreven. Als je je best doet en het is niet goed genoeg. Als je dag in dag uit op eieren loopt. Als je alles zo goed mogelijk probeert op te vangen. Als het gewoonweg niet lukt. Dan houd het op. Dan is het over. Tijd om er een punt achter te zetten.