Mijn vriend Michael

Als je fan bent van Spiderman, bijna je hele leven lang al, wanneer je je eigen leven spiegelt aan Peter Parker, je levenslessen deels opdoet uit die van van een fictief karakter, dan voelt dat als een vriendschap, vertrouwd, altijd terug kunnen grijpen op een gedeelde geschiedenis. Ook al is die vriendschap met dat fictieve karakter eenzijdig, het is deel van je leven en zit altijd ergens in je gedachten verwoven.

Wanneer is iemand een vriend? Ik volg het weblog van Michael al een flink aantal jaren, heb veel gelezen van zijn journalistieke stukken tot de persoonlijkere dingen, via de comments van feedback voorzien. Hij heeft een rol in de podcast ‘Geeky dingen‘ die ik met veel plezier luister en iedereen die zich met geeky dingen bezig houd van harte kan aanraden. Michael is dus aanwezig in mijn leven.

Ik ken veel mensen enkel online, Michael heb ik twee jaar terug voor het eerst even kort de hand geschud in Rijswijk. Later hebben we nog met onze gezamelijke vriend Peter(niet Parker) gepraat, gedronken en gegeten. Bij de lancering van zijn boek(mijn vriend Spiderman)  signeerde hij bij de bioscoop bij mij om de hoek, ik heb toen voor hem een tekening gemaakt(zie boven) en ben zijn boek gaan halen.  Het heeft even geduurd voor ik het boek uit had, ben geen snelle lezer, maar het was een mooie, grappige en soms ontroerende inkijk in het leven van een fan. Afgelopen Haarlemse Stripdagen hebben we elkaar voor de vierde keer gesproken. Het is dus niet zo dat we elkaar heel vaak zien, los van af en toe wat comments is de communicatie vaak eenzijdig, maar toch voelt het voor mij als vertrouwd als ik hem spreek, we hebben aardig wat raakvlakken en komen uit hetzelfde bouwjaar, mijn vriend Michael.