Kijken met je ogen

“Er zit geen verhaal in”, “Het is saai.. er gebeurt niks” De algemene beschouwing van ons bezoek aan het Eye filmmuseum. Maar er gebeurde juist zoveel. Er werd zoveel verteld. Waarom zagen ze dat niet? Waarom wilden ze het niet zien. Ik heb het half uitgelegd maar zat er zelf nog in, moest alles nog laten bezinken.
De filmmaker Béla Tarr en de acteurs hadden meer dan hun best gedaan om een prachtig longshot(aan een stuk opgenomen) neer te zetten. Mooie uitkaderingen die je meenamen en perfect aansloten bij het gevoel.

De man die voor een nieuwe fles drank bij zijn buurman aanklopt, een eenvoudig maar warm onthaal, begrip voor zijn situatie, goede zorg, dit alles enkel omvat in beelden, in zijn heldere moment spreekt hij ware woorden, we zitten nu close up op zijn gezicht. Later vervolgd hij weer zijn weg naar buiten en we kijken door het venster naar hem, hoe hij langzaam zich weer verwijderd van de helderheid als hij de nieuw verworven fles aan zijn lippen zet. Terug de uitzichtloosheid in van de barre buitenwereld en zijn evenzo uitzichtsloze wereld.

Dat is het verhaal, niet de schaarse woorden die gesproken worden, niet man haalt fles drank bij buurman punt. Een film is film omdat je beelden hebt die het verhaal kunnen en moeten vertellen, een verhaal is meer dan alleen de feiten, het zijn de emoties en gevoelens.

[youtube_sc url=”https://www.youtube.com/watch?v=Bu_pqP7_IUE”]

Ja het is traag en misschien wat zware kost voor een kind van elf, ik zou er op die leeftijd ook niet veel uithalen. Gelukkig waren de activiteiten uit de vaste tentoonstelling wat interactiever en uitdagender, niet alleen kijken met je ogen maar ook met je handen. Toch hoop ik dat ze een beetje hebben geleerd dat je verder moet kijken dat ieder verhaal tussen de regels door meer verteld dan je op het eerste oog ziet. Ja er loopt een paard door de sneeuw, punt.. maar dat is niet wat er werkelijk verteld wordt. Het is niet alleen van waarde als het entertaint. Er zit zoveel meer in films of foto’s maken dan enkel de camera aandoen en opnemen maar..

En het verhaal kan soms enkel een staketsel zijn, of een rookgordijn om je op het verkeerde been te zetten. Als je nooit kijkt naar de reden achter het verhaal, je nooit de intenties van de verteller mee laat wegen, niet af vraagt wat het doel is maar het verhaal neemt zoals het is, het slikt als zoete voorgekauwde koek. Dan kan je nog eens lelijk bedrogen worden.

Misschien is dat waarom ik zo graag wil dat mijn dochters dat leren. Verder kijken, zelf leren nadenken, ze behoeden voor de listige verhalenvertellers in onze werkelijkheid die de waarheid verdraaien, ons afleiden van wat er werkelijk speelt en zich niet voor het karretje laten spannen van spindocters. Doorzien dat de minister president een strategie zo uit het handboek van Trump en zijn andere fascitische voorgangers heeft overgenomen omdat het schijnbaar werkt om zo de macht te grijpen voor zelfverrijking, blind voor de destructie van mens en maatschappij..