Fuck-it List

Ik kwam dit tegen op twitter: evelynehermans.nl: stoppen met zakelijk bloggen en het sprak me aan. Lijstjes op bucketlists worden enkel maar groter evenals de frustratie die het oplevert van alle dingen die je allemaal nog niet gedaan hebt. Afgeven op dingen die je niet wilt doen, waar je dus ook niets meer voor hoeft te doen dan ze enkel op je lijst te zetten en er klaart mee te zijn, dat is lekker makkelijk, daar houd ik van.. Het past in mijn blog motto: Mijn log, mijn regels. Fuck it. voorheen stond er ‘tieft op!’ Wat minder gastvrij, beetje kont tegen de krib, vooral met een korreltje zout te nemen. Een fuck-it list met alles waar ik me niet meer druk om wil kan of zou moeten maken. Dat laatste impliceert weer werk en inspanning, maar dan wel inspanning die voor ontspanning zorgt.

Waar ik me allang niet meer druk om maak is of en door wie mijn log gelezen wordt, mijn statistieken hebben ondertussen flink stof verzameld, geen idee hoeveel bezoekers er komen. Tuurlijk wordt ik blij van een reactie. Maar ik schrijf omdat ik het leuk vind, omdat me iets dwars zit of omdat het uit mijn hoofd moet. Fuck-it.

Sowieso jezelf druk maken, in vele gevallen zijn het zaken waar je persoonlijk heel weinig tegen kan doen. Ik stond dit weekend als crowd controler bij de ingang van een festival. Ik zou me heel druk kunnen maken over het ‘asociale’ gedrag van de bezorgers op hun brommers, die als ik het vroeg netjes af stapten en een stukje het terrein opliepen, om vervolgens weer op te stappen en langs de mensenmenigte heen te scheuren. Wat beter werkte was ze gewoon vriendelijk vragen om om te rijden, meesten deden dat netjes en sommige bleven hun kunstje herhalen, “Ik loop wel..” en vervolgens de brommer vijf meter verder weer aanzetten en wegrijden. Meer dan dat kan ik niet doen en mensen zijn zelf verantwoordelijk.

Dingen op mijn bucketlist zetten. Ik noem het niet echt mijn ‘bucket-list’. Maar ik heb lijsten genoeg van dingen die ik graag nog eens wil zien, doen, lezen of wat dan ook. Mijn leeslijst ligt op een stapel naast mijn bed. De andere lijsten zitten vaak in mijn hoofd. Grote voordeel van mijn warrige hoofd met een geheugen als een vergiet is dat die lijsten zichzelf vaak genoeg opschonen. Soms herinner ik me deels wat ik had willen kijken, soms waag ik me aan een zoektocht door de krochten van mijn geheugen om naar boven te halen wat het ook weer was, maar meestal denk ik, Fuck it, ik heb nog genoeg andere dingen. Maar stiekem denk ik er wel aan, zie ik een film of boek titel, schrijf ik deze ergens op.

Er zijn altijd wel zaken die ik zeker nog wil en zal gaan doen. Sparen voor een nieuw zwaard is iets waar ik nu mee bezig ben. Ik ben bezig met tekenwerk. Japan is een land dat ik heel graag nog wil bezoeken. Maar ik ga dat niet op een lijstje zetten. Deze zaken zitten diep geworteld in mijn geheugen dat ik dat nooit zal vergeten. Maar mocht het er nooit van komen, jammer dan, ik kan me daar echt niet meer druk om maken, het leven is zoals het komt, als het nu niet kan, houd het in het achterhoofd, maar zeker niet als levensdoel, doe wat je wel kan doen nu, ik kan nu sparen, hetzij voor een zwaard, of tekenspullen, of zelfs een reis naar Japan. Maar ik doe wat ik nu kan doen, tekenen, sparen, dromen..