Schrijven

zanshin budo

Slordig. Te slordig. Onleesbaar. Daar moest wat aan gebeuren. Oefenen was het devies. Iedere dag een bladzijde uit een boek. ‘Emiel en zijn detectives’ was het boek, dat vergeet ik nooit meer. Waar het over gaat ben ik vergeten, dat dan weer wel, iets met een fontein en daarbijbehorend mechanisme waar ik destijds geen touw aan vast kon knopen. Het tegelijkertijd begrijpend lezen en het verplicht overschrijven zijn niet twee dingen die goed samen gaan. De blaadjes vol hanenpoten gaven niet echt de indruk dat er verbetering in zat, geen verschil tussen het eerste en het laatste blad, hoezeer ik ook mijn best deed, het werd er niet beter op. Wat een geluk dat ik in deze tijd op de aarde ben gekomen, een tijd waarin onleesbare hanenpoten tot het verleden behoren, schrijven digitaal kan en gaat, wie nog met een handgeschreven sollicitatiebrief op de proppen komt moet wel heel erg zeker van zijn handschrift zijn. Werkstukken en opstellen gingen al met de elektrische typmachine, later op de pc. Wie zou er mijn blog nog lezen als ik deze met de hand zou hebben geschreven?

Naast tekenen vul ik graag tekstbalonnen, dit gaat helaas wel met de hanenpoten, zo goed en zo kwaad als het gaat heb ik er intussen wel wat verbetering in weten te krijgen. Toch is het naast de toch al vaak lastig te begrijpen teksten niet heel duidelijk leesbaar. Heb er een tussenoplossing voor bedacht, mijn eigen handschrift gedigitaliseerd en omgezet naar een lettertype, zo past de tekst goed bij de illustratie en blijft het geheel ook nog leesbaar. Nu nog wat doen aan de begrijpelijkheid van de grappen zelf!

4 replies on “Schrijven”

  1. Ik kreeg telkens onvoldoendes op school omdat mijn handschrift onleesbaar was. Dus heb ik me een keer een paar dagen opgesloten op mijn slaapkamer. Daarna kwam ik er met een leesbaar handschrift weer uit, maar dat voldeed niet aan het handschrift dat men op de basisschool graag wilde zien. Dat was de eerste keer dat ik me niets van een leraar besloot aan te trekken. Liever leesbaar dan die hanepoten van eerder.

  2. Ja, herkenbaar! Met mijn handschrift had ik heel goed dokter kunnen worden in plaats van journalist. Soms heb ik moeite mijn eigen aantekeningen terug te lezen als deze in haast zijn geschreven. Zeker als het al een tijdje terug is als ik ze heb gemaakt. Dat oplossing is meteen uitwerken. Net als jij ben ik blij met het toetsenbord. Overigens blogt Frits Jonker vaak met handgeschreven teksten. Maar goed, hij is dan ook jaren letteraar van strips. Zelf vind ik het wel fijn om soms met de hand te schrijven.

    1. Herkenbaar van die aantekeningen, gelukkig maak ik er ook vaak een tekening bij. Ik snapte vroeger niet hoe striptekenaars het voor elkaar kregen om al die letters zo netjes te krijgen, totdat ik dus leerde over letteraars en dat het een vak apart is, echt respect daarvoor, mij zal het nooit lukken.

Comments are closed.