Overtrekken van bestaande beelden is iets wat ik vroeger als kind graag deed. Je leert daardoor te kijken naar het lijnenspel van een beeld, dat kan een foto zijn of een andere tekening. Echt goed tekenen leer je er niet door. Vooral omdat je snel geneigd bent eerst met de omtrek te beginnen, je mist daarmee de nuances en oneffenheden en vooral hoe die ontstaan door wat zich binnen die contouren bevind. Iets wat je misschien met vaker overtrekken wel leert zien, maar beter is om het niet te doen. Als je iets wilt overnemen, teken het dan na op zicht. Probeer de basisvormen te herkennen en op papier te zetten. Het geeft niet dat het dan geen één op één kopie is van het origineel, het is beter zelfs, want het is daarmee een eigen origineel geworden. Ik teken af en toe portretjes in de trein. Ze lijken vaak voor geen meter, maar als je ze los ziet van het origineel zijn ze toch altijd wel sprekend en duidelijk portretjes van een persoon. Het is dus zaak om los te kunnen laten dat je tekening een 100% accurate weergave wordt van wat er voor je ligt. Het gaat om de basis en wat je er mee wilt overdragen. In het geval van de portretjes in de trein is het vaak een houding of sfeer die ik probeer te vangen.
Tekenen uit het hoofd kan ook, maar is gelijk een stuk lastiger, ik doe het vaak wel, soms lukt het soms niet zo goed. Er is van alles genoeg foto materiaal te vinden op internet. Toch heb ik laatst geprobeerd een eekhoorn te tekenen, uit het hoofd, want er was in de trein geen eekhoorn voorhanden, nu had ik deze wel op mijn telefoon kunnen opzoeken, maar dat komt op zo’n moment niet in mij op. Ik heb er drie getekend, direct met stift op papier, de eerste is de minste, ik heb ooit eekhoorns als huisdier gehad, dat scheelt al wel, vooral de twee volgende plaatjes ben ik zeer tevreden over hoe de eekhoorn eruit ziet.
Het is een eerste opzet van een stripverhaal dat in mijn hoofd zit, eentje over het oude Brabant en zijn bewoners, van voor de romeinen. Het moerassige braakland, de Broeckbant. De eekhoorn is net als in de Edda de boodschapper, Knager zoals ik hem noem als een vrije vertaling van Ratatosker. Hij komt uit de boom omlaag en heeft een boodschap voor de druide die in het bos zit te wachten op een teken. Zoiets.
Ik heb mezelf aangeleerd hoe ik smurfen kon tekenen, en paddestoelen en huizen en zo. Gewoon afkijken van andere tekeningen, en niet van voorbeelden in het echt. Terwijl een echte tekenaar de werkelijkheid als voorbeeld zou moeten hebben, en een flinke dosis fantasie natuurlijk! Want het is geen fotografie.
het is lastiger om zelf wat te verzinnen dan moet je heel breed in je creativiteit zijn. Ik ging ook vaak via internet plaatsjes zoeken om ze na te tekenen vond ik echt top! Zelf ben ik ook begonnen met het overtrekken van plaatjes op een jonge leeftijd en nu teken ik met liefde!