De drang om naar buiten te gaan is groter dan de weerstand die ik voel om me bloot te stellen aan het barre weer buiten. Het zijn de bouwvakkers waar ik het meeste voldoening uit haal. Die ik het makkelijkst om mijn vingers wind. Gisteren waren ze er voor het eerst en vandaag al heb ik ze zo ver dat ze me op mijn wenken bedienen. Op het moment dat ik langs de keet loop leggen ze hun werkzaamheden neer, ze wijzen en knikken in goedkeuring naar mij, en volgen me gedwee naar binnen als ik de keet in ga zonder zelf ook maar één keer om te kijken. Ik zet mezelf op het tafeltje en kijk ze recht in de ogen. Zonder dat ik er om vraag glijden de vingers van een van de mannen door mijn haar, ik draai mijn lijf zo dat hij mij verder kan strelen. Deze man weet hoe hij me kan behagen maar ik wil meer. Een andere man pakt zijn tas, dit is het moment waar ik op wacht, dat waar ik zo naar verlang. Uit de tas komen een schoteltje en een pakje natvoer. Ik mauw van verlangen, spring van de tafel en schuur mijn kop tegen de benen van de man met het voer.