Acedia

Gister was het hemelvaart. Een dag vrij van/voor de heer en de vaart naar de hemel van zijn zoon die voor onze zonden is gestorven. Waarom een dag vrij? Als dat juist de dagen zijn waarop we het meest aan onze zonden overgeven?

Ik was dus een dagje vrij en toevalligerwijs ook nog eens vier maanden getrouwd. Wij togen ons naar de sauna om eens lekker de hele dag niets te doen dan zweten, uitrusten en relaxen, het ultieme niets doen, wat geloof ik weer onder een van de zeven zonden valt.

Ik kan me uitlaten over de mensen die ik daar zie, de man met de buik alsof hij negen maanden zwanger is en zijn vrouw die zwaar krom gebogen stappen van hooguit drie centimeter zet.

De muziekkeuze in de sauna was er een waarvan mijn tenen kromden. Nu ben ik wel gewend aan de zachte panfluiten, piano pingels, krekels, vogelgeluiden en stromend water muziek die je doorgaans voor je kiezen krijgt in een sauna. Deze keer is het ook niet anders. Toch is er binnen dat genre muziek ook een heel scala aan niveau’s. De cd die men nu op had staan was er een uit het laagste segment.

De componist, als deze er al aan te pas was gekomen en het niet vanuit een computer algoritme ontsproten was, had een aantal noten teveel in de piano partij gestopt. De uitvoerende, eveneens verdenk ik hier een computer van, had nogal moeite met het interpreteren van de piano pingels. De noten stonden achteraan in de maat, waarschijnlijk als een soort opmaat naar de volgende. Toch werden ze gespeeld alsof ze nog bij de maat zelf hoorden en worden nog snel even voor het einde van de maat panisch in getoetst. Net iets te vroeg of iets te laat. Noten die niets meer zijn dan toevoegingen, opvulling, tussennoten, opmaten. Jammer. Ik zie me al de uitvoerende pianist voor me die met het zweet op zijn voorhoofd naar de bladmuziek kijkt en tegen zijn gevoel in toch maar de noten speelt die hij op papier ziet staan. Enkel en alleen daarom, omdat het er staat. Jammer, het maakte de muziek net niet aangenaam, het bouwde rustig op, pingelde rustig door en brak de hele sfeer weer af door geforceerd die laatste noten erin te hakken. Jammer, je moet muziek spelen zoals je het voelt, voelt het niet goed, pas het aan zoals jij het zou interpreteren, zoals het jou past, maak het eigen.

Zoals ik al zei, ik heb het vermoeden dat het een geheel door de computer vervaargdigde productie was, waarschijnlijk een bestaand nummer omgezet naar een new age versie, je pakt een muziek-cd van een populaire artiest, haalt het door een programma, zet het om, gooit er de new age instrumentalia tegenaan, wat ruisende bomen, krekels en vogeltjes et voila, nieuwe cd en verkopen maar aan de eerste de beste sauna of wellness winkel die je tegenkomt.

Jammer, juist op zo’n dag relaxen wil ik graag luisteren naar muziek waar gevoel in zit. Luisteren naar een compositie en de interpretatie van de uitvoerende. Meegenomen worden op klanken en niet getriggerd worden tot frustraties van een wan-productie.