Mijn ochtend ritueel moet drastisch om. Dat wil ik graag. Meer tijd, om nog wat te doen, om bijvoorbeeld de vaatwasser leegruimen maar als meest basale handeling te nemen. Maar het lukt niet echt. De ‘wekker’ gaat om half acht, de eerste noten van Spinvis’ Astronaut klinken uit de schelle speakertjes van mijn telefoon. Ik pak hem voorzichtig beet, ervaring heeft me geleerd dat als ik te slaperig en te lomp het apparaat oppak de kans groot is dat ik de wekker op uit zet in plaats van de gewenste snooze. Ik kijk even goed, door mijn slaperige ogen of het scherm niet gedraaid is en de knoppen dus precies verkeerd zitten voor een gedachteloze tik op snooze. Ik tik en wordt steeds meer wakker. ik draai me om, kruip tegen mijn vrouw en geniet nog even tien minuten van een gelukzalige rust tot de wekker weer gaat. Dezelfde melodie klinkt weer, ik draai me op mijn rug. Zet de wekker weer op snooze en blijf nog even staren naar het plafond. Langzaam schuif ik het dekbed van me af, draai me verder naar de rand van het bed en laat mijn benen naar de grond zakken. Mijn bovenlijf volgt in tegengestelde richting en zo zit ik even op de rand van het bed. Ik wrijf in mijn ogen, voel aan mijn haar. De avond ervoor heb ik gedoucht en ben met nat haar gaan slapen. Mijn haar zit raar, alles omhoog en vol volume. Mijn kleding ligt op de kast, ik inspecteer het, broek en shirt kunnen er best nog een dag mee door. Onderbroek en sokken vliegen richting wasmand. Vlug kleed ik me verder aan, geef mijn vrouw een knuffel en een zoen. In de badkamer haal ik snel een borstel door mijn haar, was de slaap uit mijn ogen. Beneden smeer ik snel vier boterhammen. Alle vier met pindakaas, dat gaat het snelste. De kat wil eten en krijgt en bakje brokjes. Ik pak een appel, de wekker gaat weer. Nu kan hij uit. Ik stop mijn brood in mijn jaszak. Doe mijn jas aan, pak de sjaal, het voelt nog fris aan. Haal de deur van de knip, de glazen windvanger die er aan hangt tingelt. De kat glipt mee naar buiten. Ik haal de sloten en zadeldek van mijn fiets. Mijn dag is begonnen…
Wat toevallig: ik ben tot de ontdekking gekomen dat ik eigenlijk precies het tegenovergestelde doe. Ik heb door de jaren heen steeds meer tijd ingeruimd voor mijn ochtendritueel en dat heb ik gedaan door langzaam maar zeker steeds vroeger op te staan. En dat begint zich langzaam te werken als slaaptekort. Ik mag nu van mezelf wel weer wat langer blijven slapen. Of eerder naar bed maar daarin ben ik niet erg goed.
Eerder naar bed gaan is ook een probleem 🙁
ik heb ‘s-ochtends niet heel veel meer tijd nodig, half uurtje zou genoeg moeten zijn.. maar het bed is zo lekker 🙂
Ik sta soms anderhalf uur van te voren op, kijk heel vaak series die de avond ervoor op Amerikaanse netwerken te zien waren. Ik doe de afwas, mijn haar, zoek op mijn dooie gemak door mijn kledingkast en tegen de tijd dat ik de deur uitloop ben ik als herboren, elke dag weer. Dit doe ik door zodra mijn wekker gaat mijn benen over de rand van mijn bed te gooien en slaapdronken onder de douche te stappen, works like a charm!
Als ik ‘s ochtends plan om te douchen moet ik sowieso een half uur eerder opstaan 🙂