Pint

[img=images/guinness.jpg popup=false float=right]Voor het eerst weer eens op stap. Alleen. De stad in. Op vrijdag avond. Het was rustig in de stad. Er was kermis. Die houden ze gelukkig voor mij buiten de stadskern. Het leukste van de kermis vond ik altijd als ik met een kaneelstok bij mijn vader achterop weer naar huis mocht. Maar ik ging dus de stad in. Geen idee wat te doen. Waar heen te gaan. Helemaal alleen. Ik ken niemand. Hooguit mijn collega’s. Die had het die middag over de pub. Een plek die mij wel aansprak. Een pint bier kost misschien evenredig meer dan een fluitje, toch heb je minder het idee dat je afgezet wordt.. Ik liep langs de pub. Zou ik het nou wel doen? Het was er vrij rustig. Zou ik niet teveel opvallen zo in mijn eentje? Zou ik dan eigenlijk wel erg vinden? Ik liep nog even door. Verder kijken. Andere plekker die misschien meer uitnodigden. De ene tent nog hipper dan de ander. Allemaal even rustig of druk. Maar verder niets gevonden waar ik me prettig zou voelen. Dus terug naar de pub. Vriendelijk begroet door de portier. Achter de bar twee ieren(althans, ze spraken engels en werken in een ierse pub). Zij, typisch van de andere kant van het kanaal. Maar niet mijn type. Hij leek op Joey van friends, patsertje, niet mijn type. Het publiek was gevarieerd. Het leek erop dat ik de gemiddelde leeftijd vertegenwoordigde, dat geeft op zich al een goed gevoel. De pint voor mijn neus was een tweede pluspunt. Ik dacht nog een bekend gezicht te zien. Twee zelfs. Maar omdat ik ze allebei niet kon plaatsen en ze mij vreemd terugkeken toen ik vriendelijk knikte heb ik ze maar niet verder lastig gevallen. Ik zat naast een groep chinesen, die vooral foto’s aan het maken waren met hun mobieltje en verder weinig spraakzaam van hun bier dronken. Aan de andere kant zaten ze met hun ruggen naar de bar en dus ook naar mij. Ik deed dus maar mee met de chinesen, weinig spraakzaam van mijn bier genieten. De dames die bij het bestellen naast mij kwamen staan waren ook al niet erg spraakzaam, niet met mij in ieder geval. De een te verlegen door mijn blik, de ander te druk met de bestelling van haar vriendinnen te onthouden. Zo kabbelde de avond voort. Met pints voor mijn neus. Veel alcohol kan ik niet hebben. Dus bijtijds gestopt. De laatste pint niet eens helemaal opgedronken. Terug naar het station waar ik mijn fiets gestald had. Onderweg nog door Johny aangesproken, “Ach meneer u komt altijd zo lief over, heeft u wat voor mij om te overnachten?” Wat een slijmbal, ik had ‘m eigenlijk moeten zeggen dat niet zo scheldend door de stad moet fietsen als ik daar met mijn dochters loop, ach wat, ik had toch nog over omdat er geen dames waren die een rondje van me kregen, heeft hij ook een fijne avond.. Op de fiets weer naar huis.. Nog opgebleven tot mijn bed en het plafond stopten met draaien..