Nu ik mij van mijn verslaving heb weten te verlossen valt mij op hoezeer dit lijd tot andere onaangename bijverschijnselen. De jeuk, daar wen ik wel aan. Maar zowaar ik nu aan het tikken ben valt er iets op het bureau blad. Iets wat voorheen nooit de kans zou hebben gehad om te vallen. Iets wat ik ook liever niet van een ander zou willen zien vallen, of doorheen willen lopen of op mijn bureablad zou willen zien. Huidschilfers of haren zijn nog tot daar en toe.. maar dit is geen schilfer meer.. eerder een klont. Nu kan het zijn dat door mijn ‘verslaving’ de aanmaak van een en ander over gestimuleerd is. Anderzijds bekruipt mij het gevoel dat de verslaving eerder een hygienische noodzaak is.. hoe meer ik er op let hoe meer mensen in mij omgeving ‘het’ doen! (voor hen die het nog niet doorhebben, de dag dat ik met mijn geslacht mijn neus weet te bereiken staat dit met foto en al op mijn log!)