[youtube_sc url=”https://www.youtube.com/watch?v=5rAOyh7YmEc”]
In mijn hoofd, in mijn hoofd, in mijn fanasievolle hoofd. Gevoed door angst(in mijn hoofd), angst voor naalden(in mijn hoofd, figuurlijk dan, want de naald zelf gaat in mijn arm), bloedprikken, ziek zijn en geen oorzaak weten en er zeker van zijn(in mijn hoofd) dat het wel ernstig moet zijn omdat het langer aanhoud dan normaal, omdat anderen om mij heen ook allerlei nare dingen hebben meegemaakt. In mijn hoofd groeit dat, dus stel ik uit, mijn angst groeit dan alleen maar groter en achteraf bezien was dat hoewel ik het wist nergens voor nodig. Er staat bovenaan in mijn dossier dat ik dus niet tegen naalden kan, misschien dat de dokter daarom mij ontzien heeft, het niet gelijk op een bloedonderzoek gegooid, zalfje, spraytje en wat geruststellende woorden: “Is echt niets ernstigs aan de hand met u.”.
Mijn angst blijft, voor naalden, maar gewoon ook scherpe dingen in het algemeen. Glas, zwaarden.. Hoe vaak kom je dan zwaarden tegen vraag je je af? Nogal vaak en ze zijn ook regelmatig goed scherp, vaak tien man sterk met staal dat door de lucht klieft en ik sta daar tussen. Ik met mijn angst voor scherpe dingen.
Ik die van een mug een olifant maakt omdat hij bang is dat voor zijn klachten een bloedonderzoek nodig zou kunnen zijn en daarom dan maar niet naar de dokter gaat.
Met mij “Is echt niets ernstigs aan de hand”, maar anderen hebben het dit weekend minder fortuinlijk gehad. Afscheid moeten nemen. Altijd weer plots en onverwachts, maar zoals ze zelf had gewild, gelukkig niet in een verzorgingstehuis maar in haar eigen huis met haar eigen spulletjes. De laatste keer dat ik haar zag gaf ik haar een kuffel en dat ze vooral moest doen wat ze zelf het beste vond.
Angst is niet iets waar ik me door moet laten leiden, angst groeit zonder grond, het voelt alsof de wereld brand, maar er is echt niets ernstigs aan de hand zolang we ons maar niet gek laten maken door onze angst.
Ha, dat is wel een interessante, dat je wel met het zwaard werkt. Van naalden hou ik ook niet trouwens en ziekenhuizen daar blijven we liever allemaal uit weg. Overigens gaat het met de wereld steeds beter, daar zijn interessante en serieuze onderzoeken naar gedaan. Een weekje geen tv, geen krant en geen Internet kan ook wonderen doen. Dat laatste zegt Peter tegen zichzelf 🙂
Het waren vooral de laatste ontwikkelingen van familie en zaken uit het verleden die mijn zorgen om mijn eigen gezondheid voedden. Het nieuws van de wereld raakt me minder. Maar daar gaat mijn volgende blogje dan weer over 🙂
Zo is het leven, er is altijd wel iets, en er zijn altijd problemen. En andere zaken ook nog, enzovoort.