Zo meegaand als ik in het echte leven ben, zo tegendraads gedraag ik me op internet. Als een Yin en Yang die het virtuele en het aardse in evenwicht houden. Niet dat het echt zo zwart wit is, maar de balans schuift wel op zodra ik me in een van de twee werelden begeef. Vaak meer gespeeld dan echt gemeend, of gewoon om de discussie op gang te brengen, tegen het trollen aan, spelend met de gedachte van wat ik eigenlijk zou willen en online me vrij in voel te doen en te zeggen.
Mijn log, mijn regels, juist omdat het kan, internet is een vrijplaats, nog wel. Als het aan de grote jongens ligt dan beperken we onszelf en het internet tot enkel facebook en google, we zijn al hard op weg, voor veel mensen is er ook niet meer dan dat. Het ergst zijn zij die google alleen gebruiken als zoekmiddel om facebook te vinden maar facebook niet kunnen vinden als google niet als startpagina staat ingesteld. Ondanks de vele tegengeluiden en initiatieven (Heartbeat, Diaspora) blijft men vasthouden aan de grote jongens die daar jaar na jaar hun omzet weer door zien groeien. We verkopen onze ziel. Hier ook ageer ik tegen, maar ik roep harder dan ik doe, ik heb mijn ideeën, in mijn hoofd ook goede ideeën. Maar ik doe er niets mee, ik geef me over aan Facebook, stel me afhankelijk op naar Google.
Internet is een decentraal netwerk, ieder zijn eigen stekkie, mooi was dat, daar tekende ik voor, mijn eigen plekje op het internet. Ooit in een ver verleden begonnen met een pagina over Goshogun, later kwamen er meerdere pagina’s bij. Er was zelfs een tijd dat ik gratis het domein goshogun.com kon claimen. Mooie tijden. Ik kwam in contact met anderen, zonder tussenkomst van een Facebook. Google was een van de velen waarmee men mijn stekkie op het web kon vinden. Diverse fora met diverse onderwerpen op diverse sites werden gevolgd. RSS was je vriend als je wilde bijhouden wat anderen voor nieuws hadden te melden. Chatten ging nog via een centrale plek maar later met het Jabberprotocol kon je tot voor kort nog zelfs je google+ vrienden toespreken. Maar alles moet op slot(Sorry we’re open) van de grote jongens, dicht en centraal. Loslaten is eng, vooral voor de inkomsten en voor de verantwoording die je moet afleggen naar je aandeelhouders. Alles is ‘Free’, maar niet free als in bier.
Online ben ik anarchist, in real life een confirmist. In real life zit ik vast aan mijn hypotheken(ja twee ondertussen) die als molenstenen om mijn nek hangen en mij mee onderwater willen trekken. Online schop ik tegen de bank, actief in bitcoin. Online schop ik harder en ergens ook vol zelfspot tegen degeen die braaf deze stukjes tikt daar in de echte wereld. Internet is mijn spiegel, mijn alterego die me keihard uitlacht om mijn brave burgermans inborst.
Ik ageer tegen de regels die her en der zijn, omdat het kan, omdat ik in die regels lees wat vooral marketing is. Dit stuk had makkelijk met twee of drie tussenkoppen uitgebreid kunnen worden, maar ik wil niet dat je dit stuk leest vanwege tussenkopjes, ik wil niet dat je je aandacht niet verliest als dit stuk je niet boeit. Tieft op! stond er heel lang boven mijn blog, lees het of lees het niet, dat boeit me niets, ik dwing je niet hier te blijven, ik verdien er niets mee, heb dus ook geen boodschap aan marketing. Ik maak bijna alle fouten die er volgens de contentmarketeers gemaakt kunnen worden. Ik mis alle calls to action als ik de professionele bloggers mag geloven. Jammer dan! Mijn blog is een weerspiegeling van mezelf, of misschien dan wie ik zou zijn als ik in een vrije wereld zou leven.
Wel eens was van die ‘perfecte’ blogs achter elkaar gelezen? Dodelijk saai. Een blog is geen uniform dat door iedereen gedragen moet worden. Nou ja, dat hoef ik jou duidelijk niet te vertellen 🙂
Ik maak nog steeds en goed gebruik van de RSS.
En facebook heb ik alleen om te chatten, temeer daar mensen anders niet meer online komen.
Ja, eigen stek is goud waard. Vind ik. Facebook is toch van iemand anders, net als youtube overigens.
ik vind de tussenkopjes mooi. dat is de reden dat ik gebruik maak van quotes en tussenkopjes. (nu begrijp ik waarom je over tussenkopjes als voorbeeld begon. ;-))
De esthetiek kan ik op zich wel waarderen, een inspirerende quote of een kleine aanhaling. Het is opmaak. Mijn hoofd scant automatisch die tussenkoppen en vaak neem ik niet eens meer de moeite de hele tekst echt aandachtig te lezen. Dat vind ik zonde van de moeite die de schrijver erin heeft gestoken. Waar de tussenkop van vol is 😛
het enige SEO wat ik toepas is welke kernwoorden zijn handig. ik ben daar nu iets meer op gefocust en ik moet zeggen, voor mijn werk is dat wel een ‘ding’. je wil niet gevonden worden op ‘koffie drinken’ terwijl je blogtrainingen verzorgt. 😉
Je weet nooit hoe een bal aan het rollen komt, het ene moment zoek je op koffie drinken en het volgende heb je je aangemeld voor Blogaway! Maar ik geef je ook geen ongelijk, het is je boterham en daar wil je zo goed mogelijk naar boven komen.
En met succes, Daan! Je bent al jarenlang op je blog actief. Het gaat er ook om wat je wilt bereiken. SEO is interessant voor bloggers die ook geld willen verdienen. Dan gaat het om pageviews en clicks. Gelukkig doe ik het daarvoor niet, en doe ik het voor mijn lol. Maar zelfs ik heb een SEO plugin geïnstalleerd, al kan ik niet echt zien dat het een positief effect heeft.
De enige regel die belangrijk is bij het bloggen, is dat je er plezier in hebt. Klinkt voor de hand liggend, en dat is het ook natuurlijk. Neemt niet weg dat het de enige regel is die ik serieus neem bij online publiceren.
Ik heb mij altijd verdiept in HTML en allerlei SEO zaken. Vind het interessant en met name om ook autonoom een besluit te kunnen nemen wat ik van die “regels” zelf wil gaan toepassen. Ik wil niet zomaar wat aanklooien, dat heb ik nooit gehad. Misschien ben ik wat teveel van een theoreticus, maar zo werkt het voor mij. Ik breek graag alle regels maar nooit met een gebrek aan kennis. Onkunde vind ik altijd een beetje sullig.
Noem je mij nu een sulletje?!? 😛
HTML optimaliseren en SEO doe ik wel voor mijn werk, thuis heb ik daar dan geen trek meer in. Dus eerder onwil dan onkunde, weet niet wat dan eigenlijk erger is. Ik houd van aanklooien, lekker pielen. Zo speelde ik vroeger ook altijd met de LEGO, alles op een grote hoop en zoeken maar, tot ergernis van mijn overbuurjongen, die alles gestructureerd in bakjes had.