Nog meer formulieren, er lijkt geen eind aan te komen, ik ben nog steeds niet tevreden over de hoofdpersoon, het tekenen gaat te traag en ik vind het lastig om hem gestalte te geven, ik grijp terug op de man op het varken, vrolijk, onbezorgd en vol jeugdig kattenkwaad. Als ik hem zo bekijk heeft hij wel wat weg van Van Zwollem uit Suske en Wiske (http://nl.wikipedia.org/wiki/Van_Zwollem). Onze hoofdpersoon wordt moedeloos van het wachten en alle formulieren, de man met de pet is een welkome gast in zijn leven en een lichtpuntje in de schijnbaar uitzichtsloze situatie waarin de wereld zich op dat moment bevind.