Heus, echt waar, mijn oma was een blogger. Er was nog geen internet zoals we dat nu kennen, het WWW moest nog bedacht worden. Dus de ‘b’ in blog afgeleid van het web is misschien wat misleidend. Ze had volgers, een flink aantal per week. Iedere zondag. Ze schreef een stukje dat ze tijdens de mis voordroeg, had een naam, ben ik even vergeten, een lekenpreek als het ware, een stukje met een maatschappelijke boodschap, een gedachtengang die ze op papier zette, haar mening die ze probeerde te delen. Ze zat in haar studeerkamer aan haar bureau te schrijven, computers hadden we toen ook nog niet echt. Misschien dat er binnen de familie nog een aantal verhalen bewaard zijn gebleven. Geen idee meer precies waar ze allemaal over schreef en wat ze voorlas. Ik was nog vrij jong, we gingen iedere zondag naar de kerk, vaak zat ik bij de nevendienst, of in mijn gedachten ergens anders, kijkend naar de beelden, de kruisgang, het glas in lood, het verband in het metselwerk, het plafond. Maar het ging over dagelijkse dingen, situaties waar je je in bevind, over ethiek.
Op een gegeven moment vonden mijn ouders het ook wel welletjes met iedere zondag naar de kerk gaan, uitslapen heb ik niet van een vreemde.
Die oma’s toch. Want mijn oma deed aan social media. De stoep was haar netwerk en met iedereen die voorbij liep maakte ze kletspraatjes. Elke ochtend ging ze met de bezem naar buiten om te vegen. Maar de bezem was alleen maar en excuus om op die stoep te staan en te kletsen. Klein beetje vegen, heel lang kletsen, weer een beetje vegen, weer heel lang kletsen. Zo kun je dus ook netwerken.
precies 🙂
Dan heb je jouw schrijf talent zeker geërfd van jou oma.
ja, het kan raar lopen in het leven. En er zijn inderdaad overeenkomsten.