Waar stort ik me in? Veranderen is niet echt mijn sterkste kant, of in ieder geval niet mijn favoriete bezigheid. Bezinken in de situatie, tevreden zijn past me beter. Maar nu? Nu ga ik zomaar. Zomaar ineens. Dag huis, dag balkon, dag opbergschuur. Ik heb nog zoveel plannen voor mijn huisje. Die plannen kunnen nu allemaal overboord, ruimte maken voor nieuwe. Ander huisje, andere tuin andere opbergschuur. Ander leven. Ander alles. Alles op de schop. Alweer. Opnieuw. Opnieuw zoeken, opnieuw passen, opnieuw meten. Regelen en verzinnen, plannen en overleggen. Voor de zoveelste keer. Het lijkt nu haast een hobby te worden. Iets wat weer tegen lijkt te spreken dat ik het niet graag doe. Misschien zoek ik het wel op? Vind ik het onbewust toch prettig maar kan ik het rationeel niet rijmen. Het is gewoon een samenloop. Daar waar alle stromen bij elkaar komen is het druk, aftakkingen, overstromingen, brak en troebel, de rivierdelta die uiteindelijk uitmond in de zee, groots, waar alles zich zal zetten, de kiezels blijven rusten op de bodem van de zee.