Met een oma die snoepjes voor je meeneemt tijdens de kerkdienst, die met iedere feestdag het huis tot de nok toe gevuld heeft met suikergoed, chocolade en koek en ook buiten de feestdagen om een aardige voorraad snoepgoed in huis heeft waardoor iedere dag bij haar wel een feestdag is, die als je mee de stad in gaat je steevast meeneemt naar de snoepwinkel, tussendemiddag roerei met suiker op witbrood en chocolademelk serveert, zelfs de worteltjes en dopperwtjes voorziet van een schep suiker, is het niet gek dat ik een zwak heb ontwikkeld voor zoetigheid.
Mijn thee drink ik al sinds jaren zonder suiker(los van die 0,1 gram die ze voor de smaak al in het zakje doen), maar het liefst wel met koek, of chocola erbij. Op het werk ben ik niet de enige zoetekauw, maar nu we met meer zijn loopt het wel meer in de gaten, de rollen koek en zakken mini’s gaan er sneller doorheen, ik zet mezelf dan ook op rantsoen, niet meer dan twee koekjes per dag, liefste maar eentje. Toch is het lastig om niet toe te geven, iedere keer als ik het keukentje inloop en een kop thee inschenk en dat is nogal vaak, dan dwaalt mijn blik ongemerkt naar het keukenkastje waar de koek zich heeft verschanst.
Ik ben niet zo`n snoepert, ik heb wel vla in huis, en daar neem ik wel eens wat van, daar is het voor. Koekjes alleen als ontbijt, en chocolade in de vorm van de eitjes.
Ja, dat is lastig inderdaad. Ik probeer momenteel minder koolhydraten te eten. Suikers vallen daar ook onder. En ik mis de zoetigheden ook.