Participanten

nav: participatie is voor kleuters van Peter de Kock

Toen de politiek vorig jaar met de term ‘Participatie maatschappij’ kwam was ik in eerste instantie wat sceptisch tegenover het afschuiven van verantwoordelijkheden van de regering, nog steeds zie ik geen heil in het afschuiven van de zorgtaak die in combinatie met de algemene verzwaring van de lasten nog meer druk legt op de schouders van hen die het al amper kunnen dragen. Toch zie ik ook voordelen en kansen voor een verschuiving en een werkelijke democratisering van de maatschappij en kan de participatie maatschappij, wat nog steeds een lelijke omschrijving is een kentering aanduiden van volksvertegenwoordigers naar volksondersteuners en de participanten rol verleggen naar de politiek en niet bij de maatschappij.

Het is de schijn van de democratie, we hebben volksvertegenwoordigers gekozen, maar deze staan vaak te ver van het volk af, te ver van de maatschappij, leven in hun eigen wereldje van politieke spelletjes en regeltjes en de maatschappij dient maar naar hun pijpen te dansen. Dat terwijl me makkelijk zonder kunnen, in Utrecht is vanuit de wijk en de gemeenschap een complete mega moskee gebouwd omdat daar behoefte aan was, de gemeente heeft enkel hoeven toezeggen dat het kon, al het geld, alles wat geregeld moest worden is vanuit de wijk gekomen.

De participatie maatschappij is er een die zaagt aan de stoelpoten van de huidige vorm van democratie, die knaagt als caries aan de ivoren torens van de volksvertegenwoordigers. Ze geven ons de macht terug in handen en we zien dat we daarmee meer voor elkaar krijgen, meer dan dat ze zelf voor elkaar kregen, meer dan wat ze ons al die tijd hadden voorgespiegeld, meer gericht op de werkelijke sociale behoeftes en minder gericht op prestige van de betreffende wethouders.

Een wijkblog, een wijkmoskee, allerlei initiatieven die ervoor zorgen dat de maatschappij zichzelf serieuzer gaat nemen en de afhankelijkheid van de gemeente en het rijk steeds meer loslaat. Zo kan het rijk zich gaan bekommeren om sociale stelsels waar het afschuiven van verantwoordelijkheden geheel scheef gaat lopen, privatisering van de zorg. Of zich meer richten op infrastructuren die landelijke aandacht vragen, privatisering van het openbaar vervoer, privatisering van de energie voorzieningen, privatisering in het algemeen eigenlijk wel.

Als ik zo de voordelen bekijk, dan wil ik zelf ook wel mee doen, participeren in deze maatschappij, meer dan enkel ontlasten van de zittende regering en de de staatskas, niet blijven meedraaien als een radertje in de mallemolen van deze maatschappij om alles maar vooruit te krijgen. Maar echt iets bijdragen aan mijn directe omgeving, nu heb ik geen behoefte aan een moskee, maar er zijn andere behoeftes die ik graag vervul en die de buurt waar ik in woon ten goede kunnen komen.