Pijn aan mijn ogen deed het. Nog fouter dan de fotostrips uit de jaren tachtig in de tienerblaadjes. Toch heb ik het vanuit mijn professionele standpunt eens grondig bekeken en gelezen. Ik heb het hier over de vier blad vullende pagina’s aan reclame voor een telecomboer op het gratis kleine broertje van de pulpkrant van Nederland. Het verhaal is een flinterdun marketing praatje, dat gaat over de marketing. Beginnend met twee mensen en een uitgebreide verwijzing naar het Seapalace restaurant in Amsterdam, reclame in reclame in een verhaal dat over marketing gaat. Het gaat niet goed genoeg met de verkopen van het product, daar laat ik me verder niet over uit, maar producten die veel beloven en weinig doen en ook nog eens de hoofdprijs kosten kunnen verwachten dat verkopen tegenvallen. Dat snappen de marketing mensen in het verhaal niet, het is toch een fantastisch product? Allerlei vage scenario’s worden erbij gehaald. Een vader die twee dochters heeft die steevast over hun limiet zitten. Geen nood, ons overpriced product zorgt ervoor dat u van tevoren weet dat u al veel te veel betaald, maar nooit meer dan dat, mits ze extra’s willen of de laatste toestellen, voor maar 15 euro per maand meer op het toch al belachelijk hoge bedrag. Dat extra bedrag is al meer dan ik per maand kwijt ben aan hetzelfde… en dat dus maal twee voor die vader. Enige goede advies zou zijn: ‘Voed uw dochters op!’. Maar dat snappen de marketingmensen uit het verhaal niet, die zien alleen hoe geweldig het zou zijn als iedereen zou snappen wat zij snappen, dat men echt gelukkig kan worden door hun product! Echt waar! Het is crisis, er zijn tal van alternatieven, dat zie ik nergens terugkomen. De laatste pagina toont een tram of bus vol mensen die dezelfde krantenstrip lezen en er het hunne van denken. Allemaal positief natuurlijk. Er zit wat humor in verwerkt, zelfs een beetje zelfspot, of misschien is mijn interpretatie en hoop dat de mensen van de marketing(de echte, niet die uit de strip) zelf ook wel inzien dat ze poep praten. De tekeningen zijn stuk voor stuk foto replica’s met af en toe wat handwerk zover ik kan nagaan. Geen strip zoals een srtip hoort te zijn, maar recht toe recht aan reclame-illustatie werk met standaard effecten die standaard worden meegeleverd met de mac waarop het geproduceerd is. Geen persoonlijke noot, deels door de computer omgezet naar een cartoon stijl. Ik leer de kinderen op de tekenles ook dat overtrekken best mag, doe ik ook, natekenen is beter, dan blijft je eigen stijl behouden. Kan geen bron vinden die mij kan vertellen wie de tekenaar is geweest en of het sowieso wel een echte striptekenaar is en of deze er wel voor durft uit te komen. Had liever wat meer eigenheid gezien, wat meer durf van de reclamemakers om met een echt fatsoenlijke strip op de proppen te komen. Iet meer volwassen, iets meer diepgang, maar dat is mijn valse hoop dat er nog mensen zijn in de marketing en bij de pulpkrant die echt staan voor wat ze maken in plaats van wat het oplevert. Wat mij het meest stuit is dat dit nu het beeld is dat nu bij het overgrote deel van de bevolking blijft kleven aan het beeldverhaal. Commercie en kapitalisme dringt ons hun denkbeelden op en maakt alles kapot. Met [url=http://fotostrips.nl]fotostrips[/url] op zich is niets mis natuurlijk 🙂