Scheur kalender

[img=images/verschillen01.jpg popup=false float=right]Voor het eerst dit jaar heb ik een scheurkalender op mijn bureau staan. Eentje met spreuken van de Dalai Lama, altijd weer goed voor een vrolijke ochtend als collega’s vragen wat de quote van de dag is. Zinnen langer dan drie regels lees ik in de regel niet voor. Als ik de opmaak en invulling van de kalender goed bekijk wordt er aan de Dalai Lama nog aardig wat verdiend aan merchandise. Maar daar rept hij niet over. Maar dus een scheurkalender. Heb voorheen nooit echt het nut ervan in gezien. Het eerste half jaar was het wel een leuke opvulling op mijn bureau. Daarna kwam het besef dat het kalendertje en daarmee het jaar alweer voor de helft was verstreken. En nu, hoe dunner het blokje papier wordt, hoe meer duidelijk het wordt hoe de tijd loopt. De resterende tijd voor dit jaar voelt iel aan. Maar tijd blijft een abstract begrip. Hoe tastbaar het ook voelt. Het einde jaar ligt nog ver in het verschiet. Eerst nog van alles. Vanochtend schrik ik wakker. Ik ben wakker. Uitgeslapen. Maar de wekker is niet gegaan. Ik kijk op de klok. Logisch. Het is ook nog veel te vroeg. Heerlijk dommel ik weer in. De tijd kruipt op mijn commando. Slaap een eeuwig durende slaap tot de wekker gaat.