Alle taken zijn netjes verdeeld. De een doet dit, de ander weer dat. Soms in overleg doet de een weer dat en de ander weer eens dit. Ergens in dit geheel is een vage vijf minuten regel ingeslopen. Zoals ik al zei: de taken zijn verdeeld. De een doet dit, de ander weer dat. Maar na vijf minuten vind de ander dat de een moet helpen. Dus na vijf minuten wordt er geroepen. “Momentje!” zeg ik dan, want ik ben bezig met het een of ander. Maar dan wordt er nog harder geroepen. De vijf minuten regel houd in dat ik direct alles staak waar ik mee bezig ben, uit mijn handen laat vallen wat ik vast heb en de meest effici