Een bonte verzameling van alles wat het niet op cd gehaald heeft of elders voor gediend heeft. Een afsluiting van een periode zoals hij het zelf ziet, alle losse eindjes aan elkaar geknoopt. Dat kan twee kanten op gaan, een saaie herhaling van wat we al eerder hebben gehoord op de andere twee albums, of een luisterijke ontdekkingstocht, zoals we ook al eerder hebben gehoord op de andere twee albums. Het eerste nummer begint wat rustig, niet te experimenteel, niet te anders dan anders. Maar niet onaangenaam. Niet te vervelend, niet te verrassend. Gelukkig neemt Spinvis ons verder mee. Mee op zijn zolder, vol curiosa, vol verhalen en herinneringen. De trompet wordt van zijn stof ontdaan, de gitaar uit de koffer gepakt en laten hun weemoedige klanken onder de spanten klinken, gedempt door het spinrag. Schitterend in de kleine straal ochtendzon die door het dakraampje naar binnen blikt.