Masterclass

(tekening volgt! werd vervolgd :))

Ik ken mezelf. Ik rijd altijd wel verkeerd, ALTIJD! En ik kende de wijk waar ik heen ging, of wist in ieder geval dat als je daar de wijk juist niet kent je nogal snel verkeerd rijd en kan verdwalen in alle straatjes met rare bochten en desoriënterende lussen waarbij drie keer links niet resulteert in een rechts, waarbij je als je om een blok heen rijd je niet uitkomt waar je begonnen bent. Toch reed ik deed keer in één keer goed. Het was lang geleden dat ik hier was. De laatste keer voor een interview voor mijn eindexamen opdracht nederlands. We moesten een jongere interviewen die een baan had, een compliment voor degeen die in interviewde, want hij was eigenlijk al ouder dan de door de leraar nederlands opgegeven maximum leeftijd. Hij was en is nog steeds striptekenaar. Ik was nog jong en vol bewondering voor alles en iedereen die ouder was dan ik. Vol bewondering ben ik nog steeds voor hen die hun tekentalent omarmd hebben en er zo hun dagelijkse werk van hebben gemaakt.

Dus ik reed daar weer, de straat bevond zich op een haast onopvallende zijweg, naar links, bocht naar rechts, nog een bocht naar rechts, een flink stuk rechtdoor, nog een bocht rechts en nog een, en toen zag ik de studio, een aanbouw aan het huis, het huis was donker, geen licht, niemand thuis, de studio was als een baken helder verlicht, daar werd nog gewerkt en gewacht. Ik was ruim op tijd, om de tijd te doden bespraken we wat we zoal deden, de verschillen en de raakvlakken. Los van de korte ontmoetingen tussendoor die vooral een formeel beleefdheids karakter hadden en de gesprekken zich redelijk beperkten tot algemeenheden was het al twintig jaar geleden dat we meer dan vijf minuten tijd hadden of namen. Sowieso al twintig jaar terug dat ik de studio betrad, de plek waar mijn liefde voor tekenen een grote sprong voorwaarts nam, waar ik veel leerde, maar ook veel zelf deed en mezelf heb ontwikkeld. Af kon kijken van de ‘meester’. En nu weer, keek ik, naar wat hij deed. Kreeg een kleine masterclass, maar bovenal weer een hoop inspiratie en positievee energie, een bewustwording van waar mijn hart ligt, althans een deel ervan.