Ik knutselde vaak en veel hetzelfde. Als we met papier mache aan de slag gingen maakte ik steevast een tunnel voor de trein. Waar die tunnels allemaal bleven, geen idee. In de prullenbak gok ik zo. Als ik een kartonnendoos had maakte ik daar een rankor pit van. Ik had de films nog nooit gezien, ik kende het alleen van de speelgoedwinkel en van de verhalen van vriendjes, ik had ook wat kaartjes die je bij de Spar kon sparen. Maar ook die knutsels bleven nooit lang. Het meest gekke is dat ik me nooit afvroeg waar de vorige nu gebleven was. Mijn moeder vroeg ook nooit of ze iets weg kon gooien, waarschijnlijk deed ze dat gewoon. En ik, lekker naief, maakte weer een nieuwe, gat boven in, kooi voor de rankor, een hoop plakband, zo kwam ik mijn dagen wel door. Met luciferdoosjes knutselde ik ook graag. Lekker priegelen. Zo maakte ik ook vaak transformers van lege luciferdoosjes.
