Het roer moet om, daar ben ik van overtuigd, maar hoe en waarheen, met wie? Ik ben het een beetje zat, de sleur is erin geraakt, ik werk al een flink aantal jaren met plezier, mijn functie heeft zich de laatste jaren meer verdiept, ben wat minder de breedte in gegaan, wat ik op zich wel jammer vind, maar merk ook dat mijn kennis daarin nog steeds voldoende is om me overal mee te kunnen bemoeien en er mee weg kan komen. Toch heeft het kanten die ik liever zou willen afstoten of beter gezegd abstraheren, minder diep de praktijk in duiken en verder de theorie in. Mijn kennis zal niet minder worden en kan desgevraagd met mijn collega’s worden overlegd, ik help mensen graag, maar kan dat moeilijk doen als ik zelf diep in ‘de problemen’ zit. Dat is mijn werk op dit moment, diep de problemen induiken en naar boven komen met de oplossing, misschien niet de oplossing, maar wel een oplossing. Moet ik dan eerst aankloppen bij iemand anders? Een hele opleiding gaan afdwingen bij mijn werkgever? Laat ik op de makkelijkste plek beginnen, bij mezelf. Ik hoef mezelf niet te overtuigen dat investeren in mezelf beter is voor mij, te overtuigen dat wat ik wil ook goed is voor mij. Dat weet ik namelijk al, daar ben ik mezelf voor. Waar ik heen wil is me nog niet helemaal duidelijk. Een vage richting is er wel. Dus als eerste maar eens een studieboek aangeschaft, helaas nog niet binnen vooraleer ik op de camping zit. Is ook niet erg, geeft wel weer rust om alles los te laten en alle nieuw verworven inzichten en enthousiasme ook pas te vergaren op een moment dat het ook direct toepasbaar is. Na het kamperen nog een week de tijd om alles op een rij te zetten, het boek eens goed door te nemen, uiteen te zetten wat het voor mij en voor het bedrijf waar ik werk allemaal kan betekenen. Dan heb ik voor mezelf de stap al gezet, de kennis alweer deels in huis om verder te groeien, het liefst ook het bedrijf mee te laten profiteren van mijn nieuw vergaarde competenties.