Er zijn een aantal punten die een vrije school vatbaar maken voor slechte prestaties. Een daarvan was de decentrale leiding vanuit princiepe van een collectieve leiding vanuit de leerkrachten. Een ander punt is nog steeds de op veel vrije scholen nog steeds gehanteerde strenge leer volgens het antroposofische gedachtengoed. Daarbij komt er ook nog eens een ‘bepaald’ publiek op af. Moeders die hun kind maar wat graag een stempel opdrukken van ‘bijzonder’ wat vaak neerkomt op heel vaak ernstig ziek zijn(volgens moeder) heel veel allergieen hebben(volgens moeder) en nog een hele hoop meer. Nu zit mijn dochter op een vrije school, eerste klas, de school is een van de minder strenge scholen, staat ook niet op de lijst van ‘slecht presterende’ scholen. Ondanks alle negativiteit vanaf hier toch ook een wat minder negatief beeld. Ondanks de verhalen over de stempels als dyslexie, allergie, ADHD, etc die deze scholen schijnbaar op de kinderen willen drukken om zich van een hoop taken te ontzien is onze dochter na een week eerste klas al van haar eerste dyslexie symptoom verholpen. Het was ook wel geen dyslexie, ze schreef woorden in spiegelbeeld, enkel omdat ze linkshandig is, maar nu heeft ze helemaal door welke kant ze op moet schrijven, ze zit nog geen drie weken op school! Het andere verhaal dat kinderen analfabeten zouden blijven op de een vrije school is hiermee ook veruit verbannen naar het land der fabeltjes. Nu kan dit ook veel zeggen over de ouders. Wij stimuleren onze dochter daar waar ze wil zonder haar te pushen. Ze leest al boeken, ze schrijft al verhalen, ze rekent al redelijke sommen. Niet omdat ze dat op school heeft geleerd, maar omdat ze dat zelf wilde leren. De school stuurt haar daarin bij. Begeleid haar daar waar nodig is. Daagt haar weer uit om verder te leren, niet met saaie stof, maar met het opwekken van interesse en daarmee uitlokking tot vragen, tot nadenken. Nu is dit voor onze dochter een prima leermethode, maar ik kan me voorstellen dat er kinderen zijn, of ouders, die het prettiger vinden dat ze leren wat er in een boekje staat, of dat nu juist is of niet. Conformeren aan wat maatschappelijk gewenst is, vooral niet buiten het kofschip vallen.. Zeker voor onze dochter is het prettig om ook in deze situatie van scheiding op een school te zitten waar veel aandacht geschonken wordt aan expressie, niet van begin tot eind een leerfabriek, maar ruimte om je emoties kwijt te kunnen, voor zover ze dat thuis niet kan. Er wordt veel negatief nieuws gebracht over de vrije scholen, dat is erg jammer, eenzijdig. Het hoeft ook weer niet zoals de Amerikaanse nieuwsgeving vanuit Irak waarbij de grootste nederlaag als overwinning wordt omgetoverd, maar een gulden middenweg, is en blijft een gulden middenweg. Er is de laatste jaren al veel aan het veranderen, het centraliseren van de directie taken, het vrijer laten van het gedachtengoed van Steiner, in ieder geval wat meer naar deze tijd toe halen. Mijn dochters zullen met hun vrije school ervaring goed terecht komen, zeker omdat ze van mijn kant(en die van de moeder) meer dan genoeg meekrijgen om eventuele steken die een school zou laten vallen, goed weer weten op te pakken, om zo later een juiste aansluiting weten te vinden in de maatschappij en daarbij in hun persoonlijke ontwikkelling een streepje voor zullen hebben.