Vorige week besloten om de hypotheekzoektocht maar eens af te sluiten, ik had de betalingstermijn al met een week uit gesteld. Nu kreeg ik nog verzoeken om deze week wat gesprekken te hebben, deze heb ik allen maar afgezegd, bedankt voor hun moeite, maar ik heb al besloten. Daar nam iemand geen genoegen mee. Hij had inderdaad zijn best gedaan, voor zover ik hem kan geloven. Mijn gegevens netjes doorgestuurd, overlegd met de bank, netjes mijn vragen per mail beantwoord. Maar helaas. Hij vist ook achter het net. Hij heeft van mij een mail gehad. Misschien wat kort, maar wel duidelijk. Ik heb gemeld dat ik een andere partij mijn hypotheek laat regelen, gezien de korte tijd die mij nog rest om alles rond te krijgen. Hij wil toch zijn voorstel bespreken en of ik een afspraak wil maken. Ik weet niet waarom. Hij ziet denk ik een vette bonus aan zijn neus voorbij gaan. “Sorry schat, we kunnen dit jaar maar twee keer op de wintersport.” Misschien dat dezelfde mail met iets meer woorden hem wel gerust kan stellen. Langskomen voor een afspraak doe ik zeker niet. Hij zit full time in de hypotheken, dat is zijn werk, ik werk ernaast, heb twee kinderen, een staart van een echtscheiding, een start van een nieuw leven, het is me al druk genoeg. Ik heb al teveel gebruik gemaakt van de goedheid van mijn werkgever en collega’s door later te verschijnen, tussen de middag uurtjes weg te zijn, de copier heeft overuren gedraaid voor alle stukken die ik aan moest leveren. Het is wat mij betreft een gesloten hoofdstuk.