[img=images/5_september.jpg popup=false float=right]Vanochtend begon met flink gestress, alles moest verhuizen, de kamer vol met dozen, de oudste nog naar school. De laatste verwijten nog even uitgesproken, snel, voordat het te laat is. Van de verhuizing zelf krijg ik weinig mee. Ik werk. Af en toe wordt er gebeld. Of ik kan nakijken hoe laat het fornuis wordt geleverd. Na mijn werk keer ik huiswaarts. Ik kom thuis. Zie een hoop dingen waarvan ik dacht dat die er niet zouden zijn. Ook dingen niet, waarvan ik dacht dat ze er wel zouden zijn. Het word meteen duidelijk dat ik een hoop spullen mis. Schoonmaak spullen vooral. Stofzuiger, poetsdoeken. Het is echt een rommel, zeker in de keuken waar nu in plaats van een koelkast een berg stof en kattenhaar ligt, de plek van de wasmachine evenzo. De kat is er nog wel. “Die haal ik morgen wel samen met de vogels en konijnen!”, erg handig. Ook de zolder ligt nog vol, daar kan ze nog een vrachtwagen mee vullen.. heel erg praktisch allemaal. Ik help haar daar nog even, gordijnen ophangen, droger op de wasmachine tillen. Niet veel, maar net even een paar dingetjes die prettig zijn. De oudste is zo moe dat ze zelf in haar bed kruipt en in slaapt dondert. De jongste is ook moe en probeert zich er hevig tegen te verzetten. Ik geef ze nog een kus. Ik kom weer thuis. In dat lege huis. De kat is weg, wat vreemd is, want alles was dicht en de kat nog binnen toen ik weg ging.. Ik improviseer een bed van twee matrassen, pak mijn slaapzak.. haal wat van zolder. Het voelt raar. Het ene moment lijken de emoties teveel te worden, maar ze willen niet. Het lukt niet. Alsof er te weinig druk op de leidingen staat en het water niet uit de kraan komt zetten. Ik ga straks slapen. Dat zal goed lukken. ben erg moe.