Ze stapt samen met met uit. “Goedemorgen”. “Ik had je niet gezien bij het instappen, je zit meestal ook te lezen of te dromen.” Dat stemde mij deze ochtend weer vrolijk. We lopen een klein stukje op. Ik vertel haar dat ik een appartement in Breda gekocht heb. Dat zou ze zelf ook wel willen. Ze woont nu al acht jaar alleen in een veel te groot huis. Ze heeft gehoord dat het kopen van een appartement wel duur was. Maar het zou haar zoveel schelen. Schelen in ruimte. Schelen in reistijd. Wie haar dat wijs heeft gemaakt weet ik niet. Maar zoals ik haar woning inschat is deze duurder dan een eventueel appartement. De opbrengst van de verkoop kan weer direct in het appartement gestoken worden. Daarmee zal ze zeer waarschijnlijk lagere maandlasten hebben dan dat ze nu heeft. Dat stemde haar deze ochtend weer vrolijk. “Werkze!”