[url=http://www.muse.mu new=true][img=images/Muse_Origin_Of_Symmetry__124596.gif float=right][/url]De klanken van het orgel deinen. Van links. Naar rechts. Golven. Zachtjes. Kabbelen. Ruisen. Als de zee. Een stem klinkt. Als een engelen koor. De stem zingt woorden. Onverstaanbaar. Mijn hersenen zijn loom van de deinende klanken. De harmonie versmelt mijn hoofd. Het ruisen versterkt. De golven blijven deinen, houden mij verlamd. Gehypnotiseerd. Ik zie de golf komen. De zee trekt zich langzaam terug. Maar ik blijf luisteren. Luisteren. In het natte zand. Vastgezogen. Betoverd. De golf komt. Onvermijdelijk. De golf groeit. Dreunt. Overspoeld me. Drijfnat staar ik naar de horizon. De zon schijnt. Alles is fris. Alles is helder. Ik wacht. Wacht. Op de volgende golf.