The never ending story

DSC_2742

Alles is tegenwoordig een serie, het liefst gesteund door een team van ghostwriters, zodat de kwaliteit de kwantiteit kan waarborgen en andersom, maar vooral dat het tot in den eeuwigheid kan voortduren zonder dat het afhankelijk is van een centrale figuur. Ghostwriters zijn goedkoper dan een sterauteur, de marges zijn dus hoger, de prospect van een zevendelig avontuur maakt het voor investeerders ook interessanter. oneinidig is.

Meest duidelijke voorbeeld is die van de Muis die boeken schrijft, geschreven daar waar de lonen het laagste zijn, vertaald voor diverse afzetmarkten, voorzien van een marketing campagne waar ze zelfs de kinderboekenjury mee om de vinger weten te winden. En iedereen slikt het als zoete koek. Het zou me niets verbazen als het hele verhaal achter J.K. Rowling ergens in een producermeeting is verzonnen en opgezet, enkel en alleen om de verkoop te stimuleren, alles uit de hoge hoed getoverd.

Het maakt het moeilijk om een goed op zichzelfstaand idee nog aan de man te brengen. “Leuk, maar hoeveel delen komen er nog na?”, pardon, het is af, klaar, er komt niets meer, maar dat is voor investeerders, maar zelfs voor het publiek lastig te verkroppen. Iets mag niet af zijn, moet maar doorlopen, liefste met diverse spinoffs en kruisverbanden. Een film is geen film meer maar een aflevering van een serie die toevallig twee uur duurt. Een boek is geen boek maar een deel van een groter geheel. Alles is een franchise, een melkkoe die tot de laatste druppel uitgemolken dient te worden.

Alles is al een grote soap, als het maar doorloopt, ongeacht of de acteurs, regiseurs of schrijvers het loodje leggen, de serie moet door. Het zit echt in alles in onze samenleving, boeken, films, radio(wanneer stapt Giel eens op met zijn show die al jaren iedere dag hetzelfde is?) maar ook winkels, kleding, iedere grote winkelstraat in welke stad dan ook lijkt op elkaar, dezelfde winkels, dezelfde producten, niets nieuws, niets anders een grote hoop en allemaal gelijk.

Niet dat ik het zelf niet leuk vind, een serie of reeks. Suske en Wiske heb ik verslonden al kind, ook geschreven en getekend door diverse ghost creatieven die in de studio vandersteen werkten, maar op een gegeven moment is het wel klaar toch? Verzin eens iets nieuws! Ik lees graag boeken van dezelfde schrijver, zeker als deze je iedere keer weet te verassen, zonder hetzelfde trucje iedere keer opnieuw toe te passen, zo was ik ooit fervent King lezer, maar op een gegeven moment zie je teveel herhaling, dan heeft het voor mij afgedaan. Dan lijkt het teveel op een invul oefening en niet meer op een gepassioneerde schrijver die een verhaal kwijt wil, geïnspireerd is en dat op papier wil zetten. Maar de markt vraagt erom, een serie gaat als zoete broodjes over de toonbank. Maar van teveel zoete broodjes krijg je buikpijn, een scheef dieet is niet gezond, het moet gevarieerder. Stop toch met al die series en het uitmelken, draag bij aan de variatie en inspireer door jezelf te zijn en niet door een concept neer te zetten en middels promotie door ieders strot te duwen. Een boek heeft pas succes als DWDD hem heeft besproken, hoe K deze ook is. Wil je een wereldwijde bestseller dan moet je bij Oprah aanschuiven, die heeft haar eigen uitgeverij en iedere scheet die op papier komt is een dag na de uitzending nummer een. Dat is hoe de wereld werkt en het maakt de wereld ziek.

Join the Conversation

10 Comments

  1. Heel herkenbaar. Ik las misschien een jaar of twee geleden een boek over een klimexpeditie in de Himalaya. Zwaar onder de indruk van de bizarre omstandigheden op zo’n berg. Daarna wilde ik meer. Dus zocht ik naar boeken van andere klimmers, van andere expeditie, op andere bergen. Nu lees ik het nog steeds regelmatig. Maar ik ben nooit meer onder de indruk… Denk hooguit nog: ‘Oh joh… weer eentje dood gevroren…’. Compleet afgestompt. Ik had moeten stoppen na dat allereerste boek…

    1. Bij King net zo. Oh weer een personage dat speciale gaven heeft en daarmee een andere wereld ziet dan wij en als enige de rest van de ondergang kan redden..

      Maar met de meeste dingen is alles met te ervoor is niet goed, behalve Tessa en Tequilla natuurlijk 😛

  2. Dus dit is het wat mij met Paulo Coelho is overkomen. Lang, heel lang, mijn favoriete schrijver. Ik las zowat alles wat hij schreef. Nam zijn boeken mee op vakantie en las ze een jaar later gerust nog een keer.

    Tot een paar jaar geleden ik ineens een nieuwe boek van hem las dat echt tegenviel. Alarm, hoe kan dit? Maar ook zijn volgende boek viel tegen en het is daarna, of in ieder geval tot op heden, niet meer goedgekomen.

    Ik heb veel aan hem te danken en heb enorm veel respect voor de man maar tussen mij en zijn boeken is de liefde wat koel en kil geworden. Laatst zag ik een stukje film. een trailer, over zijn leven. Dat boeide me dan wel weer. Misschien is dat het soort verandering, iets nieuws doen, waar je het in je blog over hebt. Niet nog een boek van Paulo maar een film! Hier de link naar de trailer: https://www.youtube.com/watch?v=EcH2dBaA6SY

    1. Ik vind biografisch werk altijd wel interessant 🙂
      Nog nooit een boek van hem gelezen, juist omdat het zo’n hype is. Maar toch eens aan wagen dan, heb er geloof ik een in de kast staan.

  3. Daar snij je een interessant onderwerp aan, Daan. Dingen lijken inderdaad eeuwig door te moeten gaan, zolang de verkoop goed is. Ik merk het bij de superheldenfilms de laatste tijd: daar zit te weinig vernieuwing in. Men volgt te veel de platgelopen paden. Ook sommige stripreeksen mogen wat mij betreft wel eens stopgezet worden, want ze beginnen te vervelen. Maar dan zijn er toch altijd weer fans die nóg een deeltje willen lezen…

    1. Het is nooit genoeg, het grote geheim van het alles willen hebben en het liefste zonder teveel moeite. Maar mooie dingen kosten nu eenmaal een hoop tijd en moeite, devotie, dat is wat iets bijzonder maakt(in mijn optiek). Dat het niet winstgevend is zou niet de leidraad moeten zijn om iets wel of niet te doen, de reden zou persoonlijke voldoening moeten zijn, dat andere daar dan geen boodschap aan hebben of je links laten liggen, dat is dan jammer. Maar als je iets met je hart doet, dan raakt dat heus anderen, misschien geen miljoenen, maar al is het er maar eentje, dan heb je de wereld al dubbel zo mooi gemaakt.

    1. Ergens is het heel dubbel, ik zie zaken ook vaak graag doorgaan, maar ergens is een grens, soms weet een serie zich netjes te herformuleren en een hele andere kant op te gaan zonder echt te verliezen aan continuiteit. Maar een hoop wordt tegenwoordig al bij voorbaat opgezet om oneindig door te gaan, is bedoeld om uit te melken, de basis is een marketingplan en daar dan een verhaal overheen, dat steekt en stinkt.

Leave a comment

Leave a Reply to Tessa | 52druppels.nl Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *