Hoe doe je dat?

Gister twee uurtjes zitten tekenen tijdens de zwemvierdaagse. Ik tekende al eerder kleine verzoekjes voor de deelnemers van mijn workshops, meestal eenvoudige schetsjes, als voorbeeld. Gister was het aanpoten, ik zou voor kinderen die klaar waren of even pauze hielden van het zwemmen  wat gaan tekenen. De eerste kinderen waren wat schuchter, ik maakte het ze makkelijk, wat is je lievelingsdier? En wat is je lievelingseten? Die vragen maakte het ze makkelijker. De eerste wist het al, “Als het maar geen paard is” dacht ik zelf, maar natuurlijk, een paard moest het worden. Fietsen en paarden, daar maak je mij als tekenaar niet blij mee, maar ik ga elke uitdaging aan. Ik worstel altijd met de stand van de benen van het paard, dus heb ik maar een etend paard gegeten waarvan de benen vooral achter het hoofd en van voren waren, dus de knik was niet zichtbaar.

Ik had al geoefend, had nog wat spongebobs verwacht, maar mijn vragen waren makkelijker te beantwoorden. Eentje kwam nog met Donald Duck, hij vond hem erg goed gelukt, ik had er mijn twijfels over.

De enige waar ik een foto van heb gemaakt is de Pterodactyl voor Demian.  Ik had amper twee lijnen op papier toen hij al verwonderd uitriep “Hoe doe je dat?” Alsof ik een goochelaar was die net voor zijn ogen de meest onmogelijke truc heeft uitgevoerd en uit zijn hoge hoed een heuse Pterodactyl tovert. Dat terwijl hij toch duidelijk ieder lijntje dat ik zette kon volgen. Ergens is het ook magisch, met enkel een paar lijntjes tover ik een dinosaurus op papier. Eentje met een zwembroek, duikbril en snorkel nogwel.