Een van mijn drempels is het boek waar ik aan werk. Een boek waarin mijn moeder centraal staat en het voor mij vooral een therapeutische bezigheid is om een en ander te verwerken. Niet zozeer het werken er aan is een drempel, schrijven lukt wel. Maar mijn insteek is dat ik hierbij de hulp en ervaringen van mijn familie wil inzetten. De drempel is vooral het vragen naar verhalen over mijn moeder. Iets waarvan ik weet dat het bij een hoop mensen nog erg veel los zal maken en ook zeker bij mezelf nog.
Het verhaal heeft al aardig wat vorm gekregen. Mijn moeder heeft tijd voor zichzelf nodig en vertrekt in haar eentje naar een van de eilanden. Aldaar reflecteert ze op haar leven, ontmoet ze nieuwe mensen die haar ergens toch bekend voorkomen. Wat ik schrijf is een mengeling van eigen ervaringen, van verzinsels en alles daar tussenin. Vandaag schreef ik een stukje, gebasseerd op een moment uit mijn eigen leven en dat van mijn oudste dochter, wat ik dan weer projecteer op mijn moeder en haar vader.
ja, dat zijn wel drempels, zo`n gesprek moet op een gegeven moment beginnen. En de makkelijkste gaan als eerste natuurlijk.