[youtube_sc url=http://youtu.be/Bo2T69Ob2GA]
Laten we goed doen, dat dachten ze bij een van Amerika’s grootste winkelketens, een familie keten die de familie geen windeieren heeft gelegd en ze nu als familie ongeveer net zoveel bezit als de laagste 30% van de bevolking bij elkaar, ongeveer gelijk aan heel nederland. Laten we goed doen voor onze medewerkers die moeite hebben met rond komen. Niet de familie zelf bedacht dat, maar winkelmanagers die zien hoe hun medewerkers worstelen om hun hoofd boven water te houden. Ze zamelen eten in voor hun eigen medewerkers. Het toont aan hoe scheef het al gelopen is in het beloofde land van onbegrensde mogelijkheden. Er zijn nogal wat grenzen voor een hele hoop mensen en de mogelijkheden beperkter dan alle propaganda doet geloven. En de grootste verkondigers en gelovers van die boodschap sluit hun ogen, doneert een grijpstuiver om daarmee de publiciteit te halen als tijdelijke weldoener, maar doet structureel niets aan de situatie die ze zelf hebben gecreëerd en zo graag in stand willen houden om hun eigen zucht naar macht en geld te voeden. Iedere vorm van politieke inmenging word met dreigementen afgedaan door te dreigen met sluiting van winkels, wat voor een regio nog desastreuser zal zijn.
Er is genoeg op de wereld voor iedereen, waarom heeft niet iedereen dan genoeg en waarom neemt niet iedereen genoegen met genoeg. Vragen die ik me als kind al stelde en waar ik nu als volwassene nog steeds niet bij kan. De zogenaamde 1 procent die alles in handen heeft, hoe blind zijn die? Blind door hebzucht, macht en angst om het weer kwijt te raken? Met zoveel macht in handen moet het toch een peuleschil zijn om het roer radicaal om te gooien? Om alles netjes en eerlijk te verdelen? Wat hebben we aan een grijpstuiver die ons nog geen week uit de nood haalt en we er nog eenenvijftig door moeten zien te komen. Wat is er voor nodig om die oogkleppen te verwijderen, die angst weg te nemen. Kijk naar de symboliek van de Sint en de Santa, geef aan hen die goed doen, niet degeen die van angst zitten te beven omdat ze weten dat ze stout zijn, fout bezig, uitpersen, hun macht misbruiken. Als je het verdient, dan mag je het echt hebben, maar ze verdienen het nu niet, ze eigenen het zicht toe en wij lopen erin mee, we geven maar en geven maar, en de top blijft maar pakken. We moeten stoppen met sinterklaas te spelen voor de stoute kinderen uit de klas en ze eens flink de plak geven. Laat ze voelen waar het pijn doet. De economie moet plat, omver en op de schop. Er zijn nog genoeg bubbels die niet gebarsten zijn, de grootste moet nog komen, de crisis is een godsgeschenk en een harde leerschool voor ons, als het geld niet meer van onder naar boven kan stromen houd het daarboven ook vanzelf op.
nav Michael Moore en de volgende links:
http://thinkprogress.org/economy/2013/11/18/2960371/walmart-food-drive/
http://articles.latimes.com/2012/jul/18/business/la-fi-mo-walmart-heirs-20120718
Wat ik na een maandje wijk– en buurtwerk kan zeggen is dit. Zo’n probleem als hier geschetst, ligt buiten onze cirkel van invloed, als we niet uitkijken brengt het ons naar en plek van machteloosheid. Iedereen mag dat natuurlijk zelf weten waar hij/zij zich wil bevinden maar ik zit liever ergens anders. In eigen buurt of wijk is genoeg te doen dat zich wel binnen onze cirkel van invloed bevindt. In onze eigen wijk kunnen we de wereld veranderen.
Dat is eigenlijk ook waar ik mee afsloot, van onderaf de bubbel laten barsten, zover dat al niet vanzelf zal gaan, niet dat ik me af en toe geroepen voel me te verwonderen over hoe scheef alles is gegroeid en stiekem de hoop koester om het tij gekeerd te zien worden en daar ook graag om roep.
Zie tweet, want kreeg de link hier niet geplakt. ; )
niet? http://www.youtube.com/watch?v=U2YcC_H66XY&sns=tw
Ja, nee, dat lag niet aan je site, maar aan mij en dat tabletdingetje waar ik het op probeerde..
duidelijk 🙂
Het is mens eigen, net als oorlog voeren. En ik moet zeggen, wie beoordeelt wat iemand écht verdient en wie niet? Kan je wel beoordelen op wat iemand nodig heeft waar de een veel naar de tafel brengt en een ander nagenoeg niets? Niet elke grootverdiener is bovendien per definitie een graaier. Juist in Amerika ook zichtbaar (naast alle ongelijkheid die er heerst). Er zijn grootverdieners die niet alleen aan goede doelen geven maar bv ook ziekenhuisrekeningen betalen van degenen die het anders in hun leven niet betaald krijgen of appartementen ter beschikking stellen.
Persoonlijk zit ik niet te wachten tot de economieën helemaal instorten. Daar zullen juist de laagbetaalden en onderontwikkelde landen nog meer last van hebben dan de bovenkant, die zich ten allen tijden wat beter zal weten te redden.
Er zijn bedrijven waarbij de werknemers zelf, in overleg, bepalen wat ze verdienen, waar iemand op de productievloer qua salaris niet onder doet voor degenen die op het kantoortje zitten, waaronder een bakkerij in Amerika, dus er zijn zeker goede initiatieven die ook vaak van bovenaf worden opgestart. Ik vind het alleen schrijnend dat het bij de Wallmart eigenaren niet doordringt dat ze niet goed bezig zijn door hun werknemers onder het minimum loon te laten werken om zelf maar meer winst te kunnen maken en ook hun macht binnen maatschappij en in de politiek misbruiken om die lonen zo laag te kunnen houden. Dan kunnen ze misschien wel even goed doen door een ton aan een of ander goed doel te schenken en even de sier te maken, of een rekeningetje betalen, appartementje beschikbaar stellen, maar er werken dus een kleine miljoen werknemers onder het minimum loon.
Als het geld niet meer naar boven stroomt dan zijn degenen die het meest afhankelijk zijn van dat geld, voor onderhoud aan huizen en tuinen, kleding status, groot verbruik in alles sneller geraakt dan degenen die toch al weten hoe ze van weinig tot niets moeten rondkomen. De mens red zich wel, het zal zeker pijn gaan doen, maar dat doet het nu ook.
In het eerste kan ik me wel vinden en dat gebeurd hier helaas ook steeds meer. Maar het laatste denk ik toch anders over. Bij veel mensen die het nu al moeilijk hebben, valt al niets meer te bezuinigen. Daar breekt gewoon het lijntje op een gegeven moment. En laat dat nu de grootste groep mensen zijn. De kleine groep die zich druk zouden moeten gaan maken om allerlei luxe, zullen daar weinig van merken en als ze het wel merken, zijn er zat mouwen aan te passen eer het in hun bestaan zou ingrijpen (lees: geen boodschappen kunnen doen bv).
Dat zie je nu eigenlijk ook. Het is crisis en recessie, de economie krimpt maar de rijken zijn weer iets rijker geworden en inmiddels loopt Jan Modaal ook regelmatig bij de voedselbank.
Zou het beter vinden als de economie sterk veranderd, met de rug naar de grote bedrijven en de neus richting kleine initiatieven. Terug met de kruidenier, de schoenenlapper en de voddenkar.
Ook een mooie inderdaad, alle voordeel naar de kleine ondernemer, de zelfstandigen, de grote mega concerns belasten, beperkingen op de franchisers en ketens, zaken meer lokaal betrekken, richting de versnippering en ruilverkaveling van de economie.
“Like” 😉